Ένα παλιό σύνθημα που δονούσε τις πορείες στα νειάτα μου ήταν:"Εξω οι Αμερικάνοι, και ο τελευταίος να κλεισει την πόρτα πίσω του".
Σήμερα στον Πανιώνιο αμφιβάλλω αν θα υπάρχει κανείς για να κλεισει την πόρτα. Πολύ φοβάμαι ότι ο κύκλος που άνοιξε πριν 4 χρόνια κλείνει και κλείνει με πολύ άσχημο τρόπο.
Από το http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1056 το καταπληκτικό "Δυο πόρτες έχει η ζωή" σε στίχους της μεγάλης Ευγενίας Παπαγιαννοπούλου.
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Άλλες ερμηνείες: Σωτηρία Μπέλλου
Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ' τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω
Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή
Εκεί που πάω δεν περνά
το δάκρυ και ο πόνος
τα βάσανα και οι καημοί
εδώ θα μείνουν στη ζωή
κι εγώ θα φύγω μόνος
Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή
Δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα
Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή
