Τα 120 χρόνια μας κατάντησαν κηδεία. Προσωπικά δεν αισιοδοξώ αφού δεν αλλάζει τίποτα. Ακόμα και σήμερα προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν πόσο δίκιο είχαν αυτοί που έδιωξαν τον Λίνεν ή πόσο κακός προπονητής ήταν ο Μπουμπένκο.
Ο Λίνεν έφυγε ζήτω ο Φερέρα.
Ο Φερέρα έφυγε ζήτω ο Παράσχος.
Ο Παράσχος έφυγε (αμφιβάλλει κανείς) ζήτω ο Μέρλιν.
Μόνο ένας μάγος επιπέδου Μέρλιν (που διαφημίζει και ο Αντενα ) μπορεί να κάνει παίκτη τον Μπουβάλ και τον Ομο.
Ο Τσακίρης έφυγε ζήτω ο Γαλής.
Ο Γαλής έφυγε ζήτω (πάλι) ο Τσακίρης.
Ο Τσακίρης έφυγε ζήτω ο Κιντής.
Ο ΚΙντής σε 6-8 μήνες θα φύγει (αμφιβάλλει κανείς) ζήτω τα ποδαράκια μας (γιατί τότε θα φωνάζουμε τρεχάτε ποδαράκια μου μπας και σωθούμε).
Αφιερωμένο στα σημερινά συναισθήματα όσων αγαπάνε αφιλοκερδώς τον Πανιώνιο:
Μοιρολόι της βροχής (από το http://www.stixoi.info)
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Άλλες ερμηνείες: Γρηγόρης Μπιθικώτσης || Άλκηστις Πρωτοψάλτη
Μοιρολόι της βροχής
βράδυ Κυριακής,
πού πηγαίνεις μοναχός
ούτε πόρτα να μπεις,
πέτρα να σταθείς
κι όπου πας, χλωμό παιδί,
ο καημός σου στη γωνιά
σε καρτερεί.
Παλικάρι χλωμό
μες στο καπηλειό
απομείναμε οι δυο μας,
ο καημός σου βραχνάς
πάψε να πονάς
η ζωή γοργά περνά
δυο κρασιά, δυο στεναγμοί
κι έχε γεια.
Παλικάρι χλωμό
σ' ηύρανε νεκρό
στο παλιό σταυροδρόμι,
μοιρολόι η βροχή
μαύρα π' αντηχεί
στο καλό, χλωμό παιδί,
σαν τη μάγισσα
σε πήρε η Κυριακή.
