Ηταν στη δεκαετία του 70 όταν ο Λουκιανός Κελαϊδόνης κυκλοφορούσε το δίσκο "Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας". Μέσα σε αυτόν ήταν και το τραγουδάκι αυτό. Οντως τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να εξηγήσει κανείς τα προφανή και να προβλέψει τα μελλούμενα. Αυτό ισχύει και στο ποδόσφαιρο αλλά και στην κοινωνία και την πολιτική.
Στο ποδόσφαιρο πια τα πάντα είναι χρήμα. Αν δεν το έχεις την κουτσοβολεύεις ή τα παρατάς, κατεβαίνεις δυο-τρεις κατηγοριουλες και παίζεις σε άλλο επίπεδο. Φυσικά οι φίλαθλοι αυτό το παραδέχονται αλλά θεωρούν και αυτονόητο ότι θα βρίσκεται κάποιος να ξοδεύει τα λεφτά του για να κομπορημονούν αυτοί στους καφενέδες.
Σήμερα λοιπόν ο Πανιώνιος διοικείται από τον ερασιτέχνη. Εγω το πάω με τα χίλια αυτό το μοντέλο. Αν μάλιστα η ΟΥΕΦΑ βάλει κανόνες και η κάθε ΠΑΕ αναγκάζεται να ξοδεύει μόνο όσα εισπράττει τότε για μένα είναι το τέλειο μοντέλο. Διοίκηση από τα μέλη του ερασιτέχνη και όχι από κάποιον φραγκάτο που μπορεί να έχει ή να μην έχει τις καλύτερες προθέσεις.
Σήμερα λοιπόν ο Πανιώνιος έχει την τύχη να έχει μερικούς παίκτες που μπορεί να πουληθούν καλά στο παζάρι και μαζί με τα λεφτά του Μανιάτη να βοηθήσουν να βγει αξιοπρεπώς η χρονιά. Αναφέρομαι στους Σιόβα, Τσότσαλιτς, Εστογιαννώφ, Κουμορτζί και Μάχο.Αν πουληθεί ένας (και κατα προτίμηση ο Κουμορτζί) μαζί με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τα διαρκείας που ελπίζω να είναι πολλά του χρόνου, διαφημίσεις σε φανέλες κλπ νομίζω ότι η χρονιά μπορεί να βγει καλά χωρίς την ανάγκη εξαρτήσεων και "ειδικών" σχέσεων. Συνεπώς "μην κλαίτε για μας χανουμάκια, εμείς καλά την έχουμε".
Στην πολιτική πάλι τα πάντα είναι απλά. Αν η Ελλάδα δεν ήταν στο ευρώ δεν θα δεχόταν τις επιθέσεις που δέχεται. Θα είχε και πολύ περισσότερα όπλα για να κινηθεί και δεν θα εξαρτιόταν από τη γερμανική βούληση. Εδώ που φτάσαμε λοιπόν η απάντηση είναι προφανής.
" Η δραχμούλα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά". Μαζί με την έξοδο από το ευρώ μαζικές κρατικοποιήσεις και προσλήψεις κόσμου (γιατί αν δεν δουλεύει κανείς ποιος θα πληρώσει φόρους, ποιος θα αγοράσει πράγματα, ποιος θα πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές;). Μείωση του ωραρίου στις τράπεζες από 8ωρο σε εξάωρο και απογευματινή λειτουργία ώστε να αναγκαστούν και αυτές να προσλάβουν κόσμο και όχι να κάνουν τα κέρδη τους μασούρια. Όταν ο κόσμος δουλεύει τότε και η ανάπτυξη θα έρθει. Οταν ο κόσμος είναι άνεργος και πεινάει τι ανάπτυξη και για ποιον;
Οι στίχοι (μουσική Κηλαιδόνης, στίχοι Νεγρεπόντης)
Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Ένα και δύο κάνουνε τρία
σαν δε σου φτάνουν, κάνε απεργία
Δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει
ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη
δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει
ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη
Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Δέκα επί χίλια δέκα χιλιάδες
και μόνο χίλιες για χίλιους εργάτες
Εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια
αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία
εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια
αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία
Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Έξι και δύο, οκτώ νομάτοι
ο πεινασμένος βγάνει και μάτι
Έξι επί έξι τριάντα έξι
για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει
έξι επί έξι τριάντα έξι
για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει
Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Σαν το κεφάλαιο θα κινδυνεύσει
πάλι ο γιος σου στη μάχη θα τρέξει
Ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει
όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι
ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει
όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι
Ένα κι ένα κάνουν δυο...
