Κράτος και κοροϊδία

Εδώ και αρκετά χρόνια μας έχουν πρήξει τα αρχίδια  ότι για τα χάλια μας φταίει το μεγάλο κράτος που έχουμε. Η δήθεν κρίση αυτή τους έχει ξεμπροστιάσει όλους αλλά τρέμουν να το παραδεχτούν.

Μας λένε για καρτέλ στο γάλα. Μα αν υπήρχε μια κρατική εταιρεία γάλακτος της οποίας κόστιζε το γάλα 40 λεπτά το λίτρο (όσο κοστίζει και στην Ευρώπη, που το πουλάνε με 75 λεπτά το λίτρο) θα μπορούσε και εδω να το πουλάει με μεγάλο κέρδος με 60-70 λεπτά το λίτρο. Τι θα είχε σαν αποτέλεσμα; Να πληρώνει λιγότερο ο εργαζόμενος ο μεροκαματιάρης το γάλα του παιδιού του και να μην θησαυρίζουν οι εταιρείες με τα καρτέλ. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα χρειαζόταν δράσεις του στυλ "αγοράζουμε γάλα που κάνει λιγότερο από ένα ευρώ το λίτρο για μια βδομάδα" μήπως και ρίξουμε την τιμή του. Για να καταλάβουμε ακόμα καλύτερα τον φόβο των ιδιωτών μπροστά σε μια κρατική εταιρεία που μόνο σκοπός της δεν είναι το κέρδος να θυμηθούμε ότι όταν φτιάχτηκε η κινητή τηλεφωνία στην Ελλάδα ο τότε πρωθυπουργός αρχικαντεμόσαυρος Μητσοτάκης απαγόρευσε στον ΟΤΕ να φτιάξει και αυτός τη δική του εταιρεία. Χρόνια αργότερα καταργήθηκε ο νόμος αυτός και έγινε η κοσμοτέ. Οταν ξεκίνησε το Ιντερνετ στην Ελλάδα δεν υπήρχε κόμβος με αποτέλεσμα να πρέπει για να συνδεθούμε από την Καισαριανή στο Βύρωνα να χρειάζεται να πάμε μέσω Λονδίνου. Οταν φτιάχτηκε η οτένετ μέσα από τη λυσσώδη αντίδραση των άλλων εταιρειών το πρόβλημα λύθηκε.

Η δημιουργία κρατικών εταιρειών είναι απαραίτητη για την προστασία του πολίτη απέναντι στα αρπακτικά των μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών. 

Θα πρέπει λοιπόν να μας πούνε όλοι αυτοί που μας πιπίλιζαν το μυαλο για τον κρατισμό τι εννοούμε με τη λέξη κράτος. Αν κράτος είναι ένας μηχανισμός (όπως λένε οι αστοί) για την καλύτερη ζωή των κατοίκων μιας χώρας τότε το κράτος θα πρέπει να φροντίζει πρώτα από όλα για την Δουλειά όλων. Δεν νοείται υπήκοος ενός κράτους και το ίδιο το κράτος να δέχεται ότι αυτός μπορεί να είναι άνεργος. Γιατί ένας άνεργος δεν κάνει οικογένεια, δεν πληρώνει φόρους κλπ. Αντί να συνεισφέρει στη βελτίωση της ζωής όλων είναι τροχοπέδη. Αν λοιπόν το κράτος είναι αυτό, δηλαδή ένας μηχανισμός για την καλύτερη ζωή των κατοίκων του τότε τα μέτρα που ανήγγειλε η κυβέρνηση είναι σε λάθος κατεύθυνση γιατί είναι μόνο εισπρακτικά και όχι μόνο δεν λύνουν τίποτα αλλά αντίθετα καταδικάζουν σε φτώχεια  μεγάλο μέρος του κόσμου. Γι αυτό και τα επαινούν αυτοί που τα επαινούν.


Αν αντίθετα κράτος είναι ένας μηχανισμός καταπίεσης μιας τάξης πάνω στις άλλες (σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία) τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν μας ενδιαφέρει αν υπάρχουν άνεργοι αρκεί να μην θιγει η κερδοφορία των μεγάλων εταιρειών. Δεν μας ενδιαφέρει αν πέσει πείνα και δεν μπορούν τα ταμεία να δώσουν συντάξεις  αρκεί να μοιραστούν τα κοράκια του χρηματιστηρίου τα αποθεματικά των ταμείων.

Η κρίση αυτή λοιπόν δείχνει ότι το κράτος στο οποίο ζούμε μόνο για τους πολίτες του δεν νοιάζεται. Αντε να δούμε πότε θα το καταλάβουν και οι πολίτες του αυτό.