Έπεσε το μάτι μου σε ένα από τα ενημερωτικά μπλογκς (http://sarotiko.blogspot.com/2010/09/blog-post_4161.html). Κοίτα τι λένε οι άνθρωποι: Εκανε λέει το Ινστιτούτο για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού έρευνα και βρήκε ότι οι μισοί Ρουμάνοι νοσταλγούν λέει τον κομμουνισμό. Φαντάσου αν την έρευνα δεν την έκανε τον αντικειμενικό αυτό Ινστιτούτο τι ποσοστό θα έβγαζε.
"«Οι μισοί από τους ερωτηθέντες λένε πως η ζωή στη Ρουμανία ήταν καλυτερη πριν από το Δεκέμβριο του 1989 [όταν έπεσε ο κομμουνισμός], ενώ το 23% θεωρεί ότι ήταν χειρότερη και το 14% πως ήταν παρόμοια» διευκρινίζει το ρουμανικό Ινστιτούτο Έρευνας για τα Εγκλήματα του Κομμουνισμού και Μνήμης της Εξορίας "
Και όχι μόνο αυτό αλλά φροντίζει να μας καθησυχάζει (ευτυχώς) : "Το Ινστιτούτο Έρευνας υπογραμμίζει πως η έρευνα «δεν μπορεί να αναγνωσθεί μονομερώς ως ένδειξη και μόνο μιας νοσταλγίας για το κομουνιστικό καθεστώς»." αλλά "Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, οι κύριοι λόγοι για τους οποίους οι ερωτηθέντες υποστηρίζουν πως η ζωή ήταν καλύτερη υπό τον κομμουνισμό είναι η ασφάλεια της εργασίας (62%), το βιοτικό επίπεδο (26%) και η πρόσβαση στην ιδιοκτησία (19%).".
Ευτυχώς που στα άλλα κράτη του τεως υπαρκτού σοσιαλισμού οι κάτοικοι δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις και μπορούμε εμείς οι πεφωτισμένοι υπέρμαχοι του καπιταλισμού να κοιμόμαστε ήσυχοι:
"Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2009, το 72% των Ούγγρων πίστευε ότι το παρόν ήταν χειρότερο από την κομμουνιστική περίοδο και την ίδια γνώμη είχε το 62% των Βουλγάρων και των Ουκρανών."
Για τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών δεν θέλω σχόλια. Τα σχόλια σας στο αντικειμενικό Ινστιτούτο για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού στη Ρουμανία και τα παρόμοια του σε Βουλγαρία, Ουγγαρία και Ουκρανία.
Εγω μόνο θα τραγουδήσω μαζί με την Μαρία Φαραντούρη τον Χάρη 1944 σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστακη από τις σειρές τραγουδιών που έγραψε ο Μίκης όταν επί χούντας ήταν εξόριστος στη Ζάτουνα και έμειναν γνωστές με το όνομα Αρκαδίες. Από την Αρκαδία 8 αν θυμάμαι καλά (καθώς στο δίσκο είναι μαζί με την 6).
(http://www.youtube.com/watch?v=rNYVxQK5Or4),(http://www.youtube.com/watch?v=k8AwVI7daX8) (Δύο βιντεάκια , διαλέγετε και παίρνετε).
Χάρης 1944 (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/manolhs_anagnwstakhs_poems.htm#%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%A3_1944)
Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ καὶ ξεδιπλώναμε ἀκούραστα τὶς ὧρες μας
Τραγουδούσαμε σιγὰ γιὰ τὶς μέρες ποὺ θὰ ῾ρχόντανε
φορτωμένες πολύχρωμα ὁράματα
Αὐτὸς τραγουδοῦσε, σωπαίναμε, ἡ φωνή του
ξυπνοῦσε μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦσαν τὴ νιότη μας
Μερόνυχτα ἔπαιζε τὸ κρυφτὸ μὲ τὸ θάνατο
σὲ κάθε γωνιὰ καὶ σοκάκι
Λαχταροῦσε ξεχνώντας τὸ δικό του κορμὶ νὰ χαρίσει
στοὺς ἄλλους μίαν Ἄνοιξη.
Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ μὰ θαρρεῖς πῶς αὐτὸς ἦταν ὅλοι.
Μιὰ μέρα μᾶς σφύριξε κάποιος στ᾿ ἀφτί: «Πέθανε ὁ Χάρης»
«Σκοτώθηκε» ἢ κάτι τέτοιο. Λέξεις ποὺ τὶς ἀκοῦμε κάθε μέρα.
Κανεὶς δὲν τὸν εἶδε. Ἦταν σούρουπο.
Θά ῾χε σφιγμένα τὰ χέρια ὅπως πάντα
Στὰ μάτια του χαράχτηκεν ἄσβηστα ἡ χαρὰ
τῆς καινούριας ζωῆς μας
Μὰ ὅλα αὐτὰ ἦταν ἁπλὰ κι ὁ καιρὸς εἶναι λίγος.
Κανεὶς δὲν προφταίνει.
...Δὲν εἴμαστε ὅλοι μαζί. Δυὸ τρεῖς ξενιτεύτηκαν
Τράβηξεν ὁ ἄλλος μακριὰ μ᾿ ἕνα φέρσιμο ἀόριστο
κι ὁ Χάρης σκοτώθηκε
Φύγανε κι ἄλλοι, μᾶς ᾖρθαν καινούριοι, γεμίσαν οἱ δρόμοι
Τὸ πλῆθος ξεχύνεται ἀβάσταχτο, ἀνεμίζουνε πάλι σημαῖες
Μαστιγώνει ὁ ἀγέρας τὰ λάβαρα.
Μὲς στὸ χάος κυματίζουν τραγούδια.
Ἂν μὲς στὶς φωνὲς ποὺ τὰ βράδια τρυποῦνε ἀνελέητα τὰ τείχη
Ξεχώρισες μία: Εἶν᾿ ἡ δική του. Ἀνάβει μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦν
τὴν ἀτίθαση νιότη μας
Εἶν᾿ ἡ δική του φωνὴ ποὺ βουίζει στὸ πλῆθος
τριγύρω σὰν ἥλιος
Π᾿ ἀγκαλιάζει τὸν κόσμο σὰν ἥλιος
ποὺ σπαθίζει τὶς πίκρες σὰν ἥλιος
Ποὺ μᾶς δείχνει σὰν ἥλιος λαμπρὸς τὶς χρυσὲς πολιτεῖες
Ποὺ ξανοίγονται μπρός μας λουσμένες
στὴν Ἀλήθεια καὶ στὸ αἴθριο τὸ φῶς."
Μπορεί κάποιοι να φύγανε αλλά έρχονται άλλοι καινούργιοι. Θα ξαναγεμίσουνε οι δρόμοι, θα ξανακυματίσουνε οι σημαίες.
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
120 χρόνια
Πριν από μέρες όταν σκεφτόμουνα το ποστ των 120 χρόνων θυμόμουνα τις κουβέντες που μου είχε πει κάποιος πριν απο 35 χρόνια:"Ο Πανιώνιος είναι σαν το λύκο. Εχει γερό σβέρκο γιατί κάνει τις δουλειές του μονάχος".
Είχα αποφασίσει τότε να αφιερώσω το "Της Γερακίνας Γιος" (http://www.youtube.com/watch?v=nX-VGkiGWus&feature=related -ολα τα λεφτά η φάτσα του Βαγγέλη Κορακάκη στην αρχή )στην πορεία της ομάδας που τόσα χρόνια κόντρα και περα από το ΠΟΚ γραφει τη δική της ιστορία.
Ομως τα όσα επακολούθησαν το ματς της Ξάνθης με ανάγκασαν να αφιερώσω το τραγούδι στους μάγκες που τελειώσαν το ματς. Δεν το μετανοιώνω. Ξαναλέω μπράβο στους μάγκες αυτούς. Μαζί τους ούτε γω ζω γονατιστός στα κελεύσματα της κάθε Σουπερλιγκ.
Τωρα όμως έχουμε τα 120 χρόνια. Ποιο άσμα ταριάζει; Νομίζω "το Παλιόσκαρο" του μεγάλου Βαγγέλη Κορακάκη , Καισαριανιώτη Πανιώνιου. Το άσμα είναι γραμμένο για την Ελλάδα αλλά δεν είναι η ιστορία του Πανιωνίου μια μικρογραφία της Ελλάδας; Μιας μικρής χώρας που παλεύει ανάμεσα στα μεγαθήρια να επιβιώσει και πότε πότε κάνει ξεπετάγματα; Που τροφοδοτεί με τα μυαλά της όλες τις μεγάλες δυνάμεις; Δεν είναι ο Πανιώνιος ένα παλιόσκαρο που οι ρουφιάνοι που απομυζούν όχι μόνο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά γενικά τον επαγγελματικό αθλητισμό θα χαίρονταν αμα βούλιαζε; Αυτό όμως δεν συνεχίζει να ταξιδεύει, να ψάχνει λιμάνι, να κοιτά τον ήλιο; (Αυτό με τόσους ξένους είναι ενα ερωτηματικό για το ποδόσφαιρο αλλά πιστευω ότι η φάση αυτή θα ξεπερασθεί). Σίγουρα όμως τον δρόμο τον δείχνει το πόλο που κυρίως με έλληνες είναι στη δεύτερη θέση.
Το Παλιόσκαρο λοιπόν (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=37086)
(http://www.youtube.com/watch?v=oPC4TZT7oh0&feature=related)
Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση : Βαγγέλης Κορακάκης . Από το δίσκο "εκεί που σβήνει ο άνεμος"
Εις τον Εικοστό αιώνα
μες το μάτι του κυκλώνα
έπεσε ένα καραβάκι
που ταξίδευε γιαλό
Μες τα βράχια το φουντάρει
μα δεν πήρανε χαμπάρι
πως τα αμπάρια ήταν κάργα
φορτωμένα με χρυσό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Το έβλεπαν να ταξιδεύει
μα δεν ξέραν τι γυρεύει
σημασία δεν του δίναν
γιατί ήτανε παλιό
Απ' την Κρήτη έως τον Έβρο
το παλιόσκαρο είχε νεύρο
τρικυμίες και φουρτούνες
που το βρίσκανε σωρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Τι παράξενο καράβι
τι κουστούμι να μας ράβει
έτσι λέγαν οι ρουφιάνοι
το έβλεπαν από καιρό
Άσ' τε το για να βουλιάξει
να καεί και να ρημάξει
το πολύ πολύ να μείνουν
τα συντρίμμια στον αφρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Είχα αποφασίσει τότε να αφιερώσω το "Της Γερακίνας Γιος" (http://www.youtube.com/watch?v=nX-VGkiGWus&feature=related -ολα τα λεφτά η φάτσα του Βαγγέλη Κορακάκη στην αρχή )στην πορεία της ομάδας που τόσα χρόνια κόντρα και περα από το ΠΟΚ γραφει τη δική της ιστορία.
Ομως τα όσα επακολούθησαν το ματς της Ξάνθης με ανάγκασαν να αφιερώσω το τραγούδι στους μάγκες που τελειώσαν το ματς. Δεν το μετανοιώνω. Ξαναλέω μπράβο στους μάγκες αυτούς. Μαζί τους ούτε γω ζω γονατιστός στα κελεύσματα της κάθε Σουπερλιγκ.
Τωρα όμως έχουμε τα 120 χρόνια. Ποιο άσμα ταριάζει; Νομίζω "το Παλιόσκαρο" του μεγάλου Βαγγέλη Κορακάκη , Καισαριανιώτη Πανιώνιου. Το άσμα είναι γραμμένο για την Ελλάδα αλλά δεν είναι η ιστορία του Πανιωνίου μια μικρογραφία της Ελλάδας; Μιας μικρής χώρας που παλεύει ανάμεσα στα μεγαθήρια να επιβιώσει και πότε πότε κάνει ξεπετάγματα; Που τροφοδοτεί με τα μυαλά της όλες τις μεγάλες δυνάμεις; Δεν είναι ο Πανιώνιος ένα παλιόσκαρο που οι ρουφιάνοι που απομυζούν όχι μόνο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά γενικά τον επαγγελματικό αθλητισμό θα χαίρονταν αμα βούλιαζε; Αυτό όμως δεν συνεχίζει να ταξιδεύει, να ψάχνει λιμάνι, να κοιτά τον ήλιο; (Αυτό με τόσους ξένους είναι ενα ερωτηματικό για το ποδόσφαιρο αλλά πιστευω ότι η φάση αυτή θα ξεπερασθεί). Σίγουρα όμως τον δρόμο τον δείχνει το πόλο που κυρίως με έλληνες είναι στη δεύτερη θέση.
Το Παλιόσκαρο λοιπόν (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=37086)
(http://www.youtube.com/watch?v=oPC4TZT7oh0&feature=related)
Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση : Βαγγέλης Κορακάκης . Από το δίσκο "εκεί που σβήνει ο άνεμος"
Εις τον Εικοστό αιώνα
μες το μάτι του κυκλώνα
έπεσε ένα καραβάκι
που ταξίδευε γιαλό
Μες τα βράχια το φουντάρει
μα δεν πήρανε χαμπάρι
πως τα αμπάρια ήταν κάργα
φορτωμένα με χρυσό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Το έβλεπαν να ταξιδεύει
μα δεν ξέραν τι γυρεύει
σημασία δεν του δίναν
γιατί ήτανε παλιό
Απ' την Κρήτη έως τον Έβρο
το παλιόσκαρο είχε νεύρο
τρικυμίες και φουρτούνες
που το βρίσκανε σωρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Τι παράξενο καράβι
τι κουστούμι να μας ράβει
έτσι λέγαν οι ρουφιάνοι
το έβλεπαν από καιρό
Άσ' τε το για να βουλιάξει
να καεί και να ρημάξει
το πολύ πολύ να μείνουν
τα συντρίμμια στον αφρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Μοναξιές
Πόσο μόνοι μπορούν να αισθάνονται 22 άνθρωποι στην Ξάνθη;
Είδα το παιγνίδι χτες, διάβασα και τα σχόλια στο διαδίκτυο, τα περισσότερα γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν παίξει ποτέ μπάλα, για αυτό και σε πολλά σημεία σε κάνουν να γελάς.
Εγω λοιπόν χτες είδα μια ομάδα να ξεκινά καλά αλλά να νοιώθει μόνη.
Μόνη καθώς οι φίλαθλοι της (λέμε τώρα) την έχουν βάλει στο μάτι και περιμένουν πως και πως για να βγάλουν την χολή από μέσα τους.
Μόνη γιατί η διοίκηση όχι μόνο την άφησε απροστάτευτη αλλά την στοχοποίησε κιόλας. Έβλεπα χτες τον διαιτητή (σύμφωνα με το φύλλο αγώνα). Σε μια κοκκορομαχία Βαζ Τε και κάποιου άλλου στην αρχή κάρτα δείχνει μόνο στον Βαζ Τε. Στο κλάδεμα που τρώει ο Ριέρα όχι μόνο δεν βγάζει κάρτα όχι δεν κάνει καμία παρατήρηση αλλά ούτε καν φάουλ δεν σφύριξε. Αναρωτιέμαι κατά πόσο οι δυο κάρτες του Τσότσαλιτς ήταν πιο επικίνδυνες από το κλάδεμα που έφαγε ο πιο επικίνδυνος μέχρι εκείνη τη στιγμή πάικτης του Πανιωνίου. Απλά στον Τσότσαλιτς δόθηκαν ένω στην Ξάνθη όχι. Αν ο διαιτητής είχε δείξει την κίτρινη εκεί θα είχε κρατήσει το παιγνίδι. Γιατί αν αυτά τα κλαδέματα τα αφήνει δίνει στους παίκτες την αντίληψη ότι επιτρέπει το σκληρό παιγνίδι. Στην πραγματικότητα βεβαια μόνο από τη μια ομάδα (όπως φάνηκε στη συνέχεια). Η διοίκηση θα έπρεπε να προστατεύσει την ομάδα και όχι να αφήσει το θέμα του σκαψίματος του γηπέδου έτσι. Τωρα την έχουν όλοι στην μπούκα. Κόντρα με Μαρινάκη, με Καθημερινή και Σκάι, με ΟΥΕΦΑ, με ΑΕΚ. Υπάρχει κάποιος φίλος; Μόνο ίσως ο Βαρδινογιάννης που την έκανε από τον ΠΑΟ. Η διοίκηση υπάρχει και για να πολιτεύεται μέσα στο ... του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μόνη γιατί και ο προπονητής ξέρει ότι φταίει δεν φταίει αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο. Ηδη κάποιοι γράφουν ότι έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του.
Οταν λοιπόν νοιώθεις μόνος σου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις εχθρους το αποτέλεσμα είναι ή να τα παρατήσεις ή να σκυλιάσεις και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό έγινε χτες. Ανάμεσα στις δυο αντιδράσεις είναι αυτή που προτιμώ. Δείχνει αντοχές, δείχνει ελπίδα, δείχνει υγεία.
Αφιερωμένο μέσα από την καρδιά μου στους 9 που τελείωσαν το χτεσινό παιγνίδι, στο Φανούρη και στον Μπάλαμπαν: Της Γερακίνας Γιός (Τσιτσάνης) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5138)
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Λαμπράκη || Στέλιος Καζαντζίδης
(http://www.youtube.com/watch?v=jufLcQ7cdrI)
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός ,
είμαι της γερακίνας γιος (2)
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές (2)
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός.
Είδα το παιγνίδι χτες, διάβασα και τα σχόλια στο διαδίκτυο, τα περισσότερα γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν παίξει ποτέ μπάλα, για αυτό και σε πολλά σημεία σε κάνουν να γελάς.
Εγω λοιπόν χτες είδα μια ομάδα να ξεκινά καλά αλλά να νοιώθει μόνη.
Μόνη καθώς οι φίλαθλοι της (λέμε τώρα) την έχουν βάλει στο μάτι και περιμένουν πως και πως για να βγάλουν την χολή από μέσα τους.
Μόνη γιατί η διοίκηση όχι μόνο την άφησε απροστάτευτη αλλά την στοχοποίησε κιόλας. Έβλεπα χτες τον διαιτητή (σύμφωνα με το φύλλο αγώνα). Σε μια κοκκορομαχία Βαζ Τε και κάποιου άλλου στην αρχή κάρτα δείχνει μόνο στον Βαζ Τε. Στο κλάδεμα που τρώει ο Ριέρα όχι μόνο δεν βγάζει κάρτα όχι δεν κάνει καμία παρατήρηση αλλά ούτε καν φάουλ δεν σφύριξε. Αναρωτιέμαι κατά πόσο οι δυο κάρτες του Τσότσαλιτς ήταν πιο επικίνδυνες από το κλάδεμα που έφαγε ο πιο επικίνδυνος μέχρι εκείνη τη στιγμή πάικτης του Πανιωνίου. Απλά στον Τσότσαλιτς δόθηκαν ένω στην Ξάνθη όχι. Αν ο διαιτητής είχε δείξει την κίτρινη εκεί θα είχε κρατήσει το παιγνίδι. Γιατί αν αυτά τα κλαδέματα τα αφήνει δίνει στους παίκτες την αντίληψη ότι επιτρέπει το σκληρό παιγνίδι. Στην πραγματικότητα βεβαια μόνο από τη μια ομάδα (όπως φάνηκε στη συνέχεια). Η διοίκηση θα έπρεπε να προστατεύσει την ομάδα και όχι να αφήσει το θέμα του σκαψίματος του γηπέδου έτσι. Τωρα την έχουν όλοι στην μπούκα. Κόντρα με Μαρινάκη, με Καθημερινή και Σκάι, με ΟΥΕΦΑ, με ΑΕΚ. Υπάρχει κάποιος φίλος; Μόνο ίσως ο Βαρδινογιάννης που την έκανε από τον ΠΑΟ. Η διοίκηση υπάρχει και για να πολιτεύεται μέσα στο ... του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μόνη γιατί και ο προπονητής ξέρει ότι φταίει δεν φταίει αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο. Ηδη κάποιοι γράφουν ότι έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του.
Οταν λοιπόν νοιώθεις μόνος σου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις εχθρους το αποτέλεσμα είναι ή να τα παρατήσεις ή να σκυλιάσεις και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό έγινε χτες. Ανάμεσα στις δυο αντιδράσεις είναι αυτή που προτιμώ. Δείχνει αντοχές, δείχνει ελπίδα, δείχνει υγεία.
Αφιερωμένο μέσα από την καρδιά μου στους 9 που τελείωσαν το χτεσινό παιγνίδι, στο Φανούρη και στον Μπάλαμπαν: Της Γερακίνας Γιός (Τσιτσάνης) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5138)
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Λαμπράκη || Στέλιος Καζαντζίδης
(http://www.youtube.com/watch?v=jufLcQ7cdrI)
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός ,
είμαι της γερακίνας γιος (2)
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές (2)
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός.
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
Υπομονή
Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε το κατ' εξοχήν ζητούμενο από τον κόσμο είναι η υπομονή.
Υπομονή και η οικονομία θα φτειάξει (τώρα αν μέχρι τότε πεθάνουν μερικές εκατοντάδες από το ίδιο τους το χέρι δεν τρέχει τίποτα, οι τράπεζες να είναι καλά).
Υπομονή και η ανεργία θα μειωθεί, ε και αν δεν έχετε δουλειά έχετε ελευθερία του λόγου μην το ξεχνάτε. Μην ξεχνάτε και εκείνο τον γκουρού που για 70 χρόνια δεν έχει φάει τίποτα, εσείς γιατί θέλετε να τρώτε;
Υπομονή και η παιδεία και η υγεία θα φτειάξουν (το ότι τόσα χρόνια συνεχώς χειροτερεύουν δεν μας απασχολεί, το μέλλον είναι λαμπρόν, πως λέμε ο κήπος είναι ανθηρός; Κατί τετοιο).
Υπομονή και αν ακριβαίνει το ψωμί υπάρχει και το παντεσπάνι κατά τη γαλλική βασιλική ρήση.
Υπομονή και αν το πετρέλαιο θέρμανσης θα αποκτήσει την ίδια τιμή με το κίνησης, υπάρχει λύση, μια λύση που θα σας ζεσταίνει χωρίς να χρειάζεστε σόμπες. Το λέει και το άσμα (Π. Τούντας- Μπήκ ο χειμώνας, τραγούδι ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής,ο μόνος Στράτος του ρεμπέτικου):
"Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει απο το κρύο,
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό,
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό
.....
Κι αν δεν ανάβουμε, κουκλίτσα μου, μαγκάλι,
θα ‘μαι ζεστός μεσ’ στη δική σου την αγκάλη,
το πιο θερμό καλοριφέρ είν’ τα φιλιά,
σαν θα κοιμόμαστε, κουκλίτσα μ’ αγκαλιά,"
Υπομονή, υπομονή, υπομονή.
Κάνε λιγάκι υπομονή λοιπόν του Τσιτσάνη (αλλιώς Μην απελπίζεσαι) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=277) , απαγορευμένο το 1951 γιατί κάποιοι "ανθέλληνες" αντί για καινούργια αγάπη τραγουδούσαν καινούργια Ελλάδα. Και τι σημαινε η λέξη Χαραυγή;
"Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Πόλυ Πάνου & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο ) || Γιώργος Νταλάρας || Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή
Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου
και μες το κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα 'ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς
Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ' αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν' αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή"
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι από τον Μπρεχτ που τραγουδάει σε μουσική Χ. Αισλερ (στα ελληνικά τραγουδήθηκε το 1979 από την Μαρία Φαραντούρη):
"Τωρα ήρθ η ώρα, για μάχη και για ζωή,
γροθιά σου η γροθιά μου, διπλα φίλε στάσου
Η ΠΕΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ"
Υ.Γ. Το μόνο κομμάτι της ζωής μας που αξίζει να δείχνουμε κάποια υπομονή (γιατί δεν έχει πρακτικά καμία αξία) είναι το ποδόσφαιρο. Αν λοιπόν κάποιος έκανε υπομονή 5 μήνες με τον Φερέρα πως δεν μπορεί να κάνει 2 αγωνιστικές τώρα; Ελα ντε.
Υπομονή και η οικονομία θα φτειάξει (τώρα αν μέχρι τότε πεθάνουν μερικές εκατοντάδες από το ίδιο τους το χέρι δεν τρέχει τίποτα, οι τράπεζες να είναι καλά).
Υπομονή και η ανεργία θα μειωθεί, ε και αν δεν έχετε δουλειά έχετε ελευθερία του λόγου μην το ξεχνάτε. Μην ξεχνάτε και εκείνο τον γκουρού που για 70 χρόνια δεν έχει φάει τίποτα, εσείς γιατί θέλετε να τρώτε;
Υπομονή και η παιδεία και η υγεία θα φτειάξουν (το ότι τόσα χρόνια συνεχώς χειροτερεύουν δεν μας απασχολεί, το μέλλον είναι λαμπρόν, πως λέμε ο κήπος είναι ανθηρός; Κατί τετοιο).
Υπομονή και αν ακριβαίνει το ψωμί υπάρχει και το παντεσπάνι κατά τη γαλλική βασιλική ρήση.
Υπομονή και αν το πετρέλαιο θέρμανσης θα αποκτήσει την ίδια τιμή με το κίνησης, υπάρχει λύση, μια λύση που θα σας ζεσταίνει χωρίς να χρειάζεστε σόμπες. Το λέει και το άσμα (Π. Τούντας- Μπήκ ο χειμώνας, τραγούδι ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής,ο μόνος Στράτος του ρεμπέτικου):
"Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει απο το κρύο,
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό,
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό
.....
Κι αν δεν ανάβουμε, κουκλίτσα μου, μαγκάλι,
θα ‘μαι ζεστός μεσ’ στη δική σου την αγκάλη,
το πιο θερμό καλοριφέρ είν’ τα φιλιά,
σαν θα κοιμόμαστε, κουκλίτσα μ’ αγκαλιά,"
Υπομονή, υπομονή, υπομονή.
Κάνε λιγάκι υπομονή λοιπόν του Τσιτσάνη (αλλιώς Μην απελπίζεσαι) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=277) , απαγορευμένο το 1951 γιατί κάποιοι "ανθέλληνες" αντί για καινούργια αγάπη τραγουδούσαν καινούργια Ελλάδα. Και τι σημαινε η λέξη Χαραυγή;
"Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Πόλυ Πάνου & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο ) || Γιώργος Νταλάρας || Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή
Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου
και μες το κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα 'ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς
Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ' αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν' αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή"
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι από τον Μπρεχτ που τραγουδάει σε μουσική Χ. Αισλερ (στα ελληνικά τραγουδήθηκε το 1979 από την Μαρία Φαραντούρη):
"Τωρα ήρθ η ώρα, για μάχη και για ζωή,
γροθιά σου η γροθιά μου, διπλα φίλε στάσου
Η ΠΕΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ"
Υ.Γ. Το μόνο κομμάτι της ζωής μας που αξίζει να δείχνουμε κάποια υπομονή (γιατί δεν έχει πρακτικά καμία αξία) είναι το ποδόσφαιρο. Αν λοιπόν κάποιος έκανε υπομονή 5 μήνες με τον Φερέρα πως δεν μπορεί να κάνει 2 αγωνιστικές τώρα; Ελα ντε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)