Πριν από μέρες όταν σκεφτόμουνα το ποστ των 120 χρόνων θυμόμουνα τις κουβέντες που μου είχε πει κάποιος πριν απο 35 χρόνια:"Ο Πανιώνιος είναι σαν το λύκο. Εχει γερό σβέρκο γιατί κάνει τις δουλειές του μονάχος".
Είχα αποφασίσει τότε να αφιερώσω το "Της Γερακίνας Γιος" (http://www.youtube.com/watch?v=nX-VGkiGWus&feature=related -ολα τα λεφτά η φάτσα του Βαγγέλη Κορακάκη στην αρχή )στην πορεία της ομάδας που τόσα χρόνια κόντρα και περα από το ΠΟΚ γραφει τη δική της ιστορία.
Ομως τα όσα επακολούθησαν το ματς της Ξάνθης με ανάγκασαν να αφιερώσω το τραγούδι στους μάγκες που τελειώσαν το ματς. Δεν το μετανοιώνω. Ξαναλέω μπράβο στους μάγκες αυτούς. Μαζί τους ούτε γω ζω γονατιστός στα κελεύσματα της κάθε Σουπερλιγκ.
Τωρα όμως έχουμε τα 120 χρόνια. Ποιο άσμα ταριάζει; Νομίζω "το Παλιόσκαρο" του μεγάλου Βαγγέλη Κορακάκη , Καισαριανιώτη Πανιώνιου. Το άσμα είναι γραμμένο για την Ελλάδα αλλά δεν είναι η ιστορία του Πανιωνίου μια μικρογραφία της Ελλάδας; Μιας μικρής χώρας που παλεύει ανάμεσα στα μεγαθήρια να επιβιώσει και πότε πότε κάνει ξεπετάγματα; Που τροφοδοτεί με τα μυαλά της όλες τις μεγάλες δυνάμεις; Δεν είναι ο Πανιώνιος ένα παλιόσκαρο που οι ρουφιάνοι που απομυζούν όχι μόνο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά γενικά τον επαγγελματικό αθλητισμό θα χαίρονταν αμα βούλιαζε; Αυτό όμως δεν συνεχίζει να ταξιδεύει, να ψάχνει λιμάνι, να κοιτά τον ήλιο; (Αυτό με τόσους ξένους είναι ενα ερωτηματικό για το ποδόσφαιρο αλλά πιστευω ότι η φάση αυτή θα ξεπερασθεί). Σίγουρα όμως τον δρόμο τον δείχνει το πόλο που κυρίως με έλληνες είναι στη δεύτερη θέση.
Το Παλιόσκαρο λοιπόν (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=37086)
(http://www.youtube.com/watch?v=oPC4TZT7oh0&feature=related)
Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση : Βαγγέλης Κορακάκης . Από το δίσκο "εκεί που σβήνει ο άνεμος"
Εις τον Εικοστό αιώνα
μες το μάτι του κυκλώνα
έπεσε ένα καραβάκι
που ταξίδευε γιαλό
Μες τα βράχια το φουντάρει
μα δεν πήρανε χαμπάρι
πως τα αμπάρια ήταν κάργα
φορτωμένα με χρυσό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Το έβλεπαν να ταξιδεύει
μα δεν ξέραν τι γυρεύει
σημασία δεν του δίναν
γιατί ήτανε παλιό
Απ' την Κρήτη έως τον Έβρο
το παλιόσκαρο είχε νεύρο
τρικυμίες και φουρτούνες
που το βρίσκανε σωρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Τι παράξενο καράβι
τι κουστούμι να μας ράβει
έτσι λέγαν οι ρουφιάνοι
το έβλεπαν από καιρό
Άσ' τε το για να βουλιάξει
να καεί και να ρημάξει
το πολύ πολύ να μείνουν
τα συντρίμμια στον αφρό
Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
