Έπεσε το μάτι μου σε ένα από τα ενημερωτικά μπλογκς (http://sarotiko.blogspot.com/2010/09/blog-post_4161.html). Κοίτα τι λένε οι άνθρωποι: Εκανε λέει το Ινστιτούτο για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού έρευνα και βρήκε ότι οι μισοί Ρουμάνοι νοσταλγούν λέει τον κομμουνισμό. Φαντάσου αν την έρευνα δεν την έκανε τον αντικειμενικό αυτό Ινστιτούτο τι ποσοστό θα έβγαζε.
"«Οι μισοί από τους ερωτηθέντες λένε πως η ζωή στη Ρουμανία ήταν καλυτερη πριν από το Δεκέμβριο του 1989 [όταν έπεσε ο κομμουνισμός], ενώ το 23% θεωρεί ότι ήταν χειρότερη και το 14% πως ήταν παρόμοια» διευκρινίζει το ρουμανικό Ινστιτούτο Έρευνας για τα Εγκλήματα του Κομμουνισμού και Μνήμης της Εξορίας "
Και όχι μόνο αυτό αλλά φροντίζει να μας καθησυχάζει (ευτυχώς) : "Το Ινστιτούτο Έρευνας υπογραμμίζει πως η έρευνα «δεν μπορεί να αναγνωσθεί μονομερώς ως ένδειξη και μόνο μιας νοσταλγίας για το κομουνιστικό καθεστώς»." αλλά "Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, οι κύριοι λόγοι για τους οποίους οι ερωτηθέντες υποστηρίζουν πως η ζωή ήταν καλύτερη υπό τον κομμουνισμό είναι η ασφάλεια της εργασίας (62%), το βιοτικό επίπεδο (26%) και η πρόσβαση στην ιδιοκτησία (19%).".
Ευτυχώς που στα άλλα κράτη του τεως υπαρκτού σοσιαλισμού οι κάτοικοι δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις και μπορούμε εμείς οι πεφωτισμένοι υπέρμαχοι του καπιταλισμού να κοιμόμαστε ήσυχοι:
"Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2009, το 72% των Ούγγρων πίστευε ότι το παρόν ήταν χειρότερο από την κομμουνιστική περίοδο και την ίδια γνώμη είχε το 62% των Βουλγάρων και των Ουκρανών."
Για τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών δεν θέλω σχόλια. Τα σχόλια σας στο αντικειμενικό Ινστιτούτο για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού στη Ρουμανία και τα παρόμοια του σε Βουλγαρία, Ουγγαρία και Ουκρανία.
Εγω μόνο θα τραγουδήσω μαζί με την Μαρία Φαραντούρη τον Χάρη 1944 σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστακη από τις σειρές τραγουδιών που έγραψε ο Μίκης όταν επί χούντας ήταν εξόριστος στη Ζάτουνα και έμειναν γνωστές με το όνομα Αρκαδίες. Από την Αρκαδία 8 αν θυμάμαι καλά (καθώς στο δίσκο είναι μαζί με την 6).
(http://www.youtube.com/watch?v=rNYVxQK5Or4),(http://www.youtube.com/watch?v=k8AwVI7daX8) (Δύο βιντεάκια , διαλέγετε και παίρνετε).
Χάρης 1944 (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/manolhs_anagnwstakhs_poems.htm#%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%A3_1944)
Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ καὶ ξεδιπλώναμε ἀκούραστα τὶς ὧρες μας
Τραγουδούσαμε σιγὰ γιὰ τὶς μέρες ποὺ θὰ ῾ρχόντανε
φορτωμένες πολύχρωμα ὁράματα
Αὐτὸς τραγουδοῦσε, σωπαίναμε, ἡ φωνή του
ξυπνοῦσε μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦσαν τὴ νιότη μας
Μερόνυχτα ἔπαιζε τὸ κρυφτὸ μὲ τὸ θάνατο
σὲ κάθε γωνιὰ καὶ σοκάκι
Λαχταροῦσε ξεχνώντας τὸ δικό του κορμὶ νὰ χαρίσει
στοὺς ἄλλους μίαν Ἄνοιξη.
Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ μὰ θαρρεῖς πῶς αὐτὸς ἦταν ὅλοι.
Μιὰ μέρα μᾶς σφύριξε κάποιος στ᾿ ἀφτί: «Πέθανε ὁ Χάρης»
«Σκοτώθηκε» ἢ κάτι τέτοιο. Λέξεις ποὺ τὶς ἀκοῦμε κάθε μέρα.
Κανεὶς δὲν τὸν εἶδε. Ἦταν σούρουπο.
Θά ῾χε σφιγμένα τὰ χέρια ὅπως πάντα
Στὰ μάτια του χαράχτηκεν ἄσβηστα ἡ χαρὰ
τῆς καινούριας ζωῆς μας
Μὰ ὅλα αὐτὰ ἦταν ἁπλὰ κι ὁ καιρὸς εἶναι λίγος.
Κανεὶς δὲν προφταίνει.
...Δὲν εἴμαστε ὅλοι μαζί. Δυὸ τρεῖς ξενιτεύτηκαν
Τράβηξεν ὁ ἄλλος μακριὰ μ᾿ ἕνα φέρσιμο ἀόριστο
κι ὁ Χάρης σκοτώθηκε
Φύγανε κι ἄλλοι, μᾶς ᾖρθαν καινούριοι, γεμίσαν οἱ δρόμοι
Τὸ πλῆθος ξεχύνεται ἀβάσταχτο, ἀνεμίζουνε πάλι σημαῖες
Μαστιγώνει ὁ ἀγέρας τὰ λάβαρα.
Μὲς στὸ χάος κυματίζουν τραγούδια.
Ἂν μὲς στὶς φωνὲς ποὺ τὰ βράδια τρυποῦνε ἀνελέητα τὰ τείχη
Ξεχώρισες μία: Εἶν᾿ ἡ δική του. Ἀνάβει μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦν
τὴν ἀτίθαση νιότη μας
Εἶν᾿ ἡ δική του φωνὴ ποὺ βουίζει στὸ πλῆθος
τριγύρω σὰν ἥλιος
Π᾿ ἀγκαλιάζει τὸν κόσμο σὰν ἥλιος
ποὺ σπαθίζει τὶς πίκρες σὰν ἥλιος
Ποὺ μᾶς δείχνει σὰν ἥλιος λαμπρὸς τὶς χρυσὲς πολιτεῖες
Ποὺ ξανοίγονται μπρός μας λουσμένες
στὴν Ἀλήθεια καὶ στὸ αἴθριο τὸ φῶς."
Μπορεί κάποιοι να φύγανε αλλά έρχονται άλλοι καινούργιοι. Θα ξαναγεμίσουνε οι δρόμοι, θα ξανακυματίσουνε οι σημαίες.
