Πόσο μόνοι μπορούν να αισθάνονται 22 άνθρωποι στην Ξάνθη;
Είδα το παιγνίδι χτες, διάβασα και τα σχόλια στο διαδίκτυο, τα περισσότερα γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν παίξει ποτέ μπάλα, για αυτό και σε πολλά σημεία σε κάνουν να γελάς.
Εγω λοιπόν χτες είδα μια ομάδα να ξεκινά καλά αλλά να νοιώθει μόνη.
Μόνη καθώς οι φίλαθλοι της (λέμε τώρα) την έχουν βάλει στο μάτι και περιμένουν πως και πως για να βγάλουν την χολή από μέσα τους.
Μόνη γιατί η διοίκηση όχι μόνο την άφησε απροστάτευτη αλλά την στοχοποίησε κιόλας. Έβλεπα χτες τον διαιτητή (σύμφωνα με το φύλλο αγώνα). Σε μια κοκκορομαχία Βαζ Τε και κάποιου άλλου στην αρχή κάρτα δείχνει μόνο στον Βαζ Τε. Στο κλάδεμα που τρώει ο Ριέρα όχι μόνο δεν βγάζει κάρτα όχι δεν κάνει καμία παρατήρηση αλλά ούτε καν φάουλ δεν σφύριξε. Αναρωτιέμαι κατά πόσο οι δυο κάρτες του Τσότσαλιτς ήταν πιο επικίνδυνες από το κλάδεμα που έφαγε ο πιο επικίνδυνος μέχρι εκείνη τη στιγμή πάικτης του Πανιωνίου. Απλά στον Τσότσαλιτς δόθηκαν ένω στην Ξάνθη όχι. Αν ο διαιτητής είχε δείξει την κίτρινη εκεί θα είχε κρατήσει το παιγνίδι. Γιατί αν αυτά τα κλαδέματα τα αφήνει δίνει στους παίκτες την αντίληψη ότι επιτρέπει το σκληρό παιγνίδι. Στην πραγματικότητα βεβαια μόνο από τη μια ομάδα (όπως φάνηκε στη συνέχεια). Η διοίκηση θα έπρεπε να προστατεύσει την ομάδα και όχι να αφήσει το θέμα του σκαψίματος του γηπέδου έτσι. Τωρα την έχουν όλοι στην μπούκα. Κόντρα με Μαρινάκη, με Καθημερινή και Σκάι, με ΟΥΕΦΑ, με ΑΕΚ. Υπάρχει κάποιος φίλος; Μόνο ίσως ο Βαρδινογιάννης που την έκανε από τον ΠΑΟ. Η διοίκηση υπάρχει και για να πολιτεύεται μέσα στο ... του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μόνη γιατί και ο προπονητής ξέρει ότι φταίει δεν φταίει αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο. Ηδη κάποιοι γράφουν ότι έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του.
Οταν λοιπόν νοιώθεις μόνος σου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις εχθρους το αποτέλεσμα είναι ή να τα παρατήσεις ή να σκυλιάσεις και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό έγινε χτες. Ανάμεσα στις δυο αντιδράσεις είναι αυτή που προτιμώ. Δείχνει αντοχές, δείχνει ελπίδα, δείχνει υγεία.
Αφιερωμένο μέσα από την καρδιά μου στους 9 που τελείωσαν το χτεσινό παιγνίδι, στο Φανούρη και στον Μπάλαμπαν: Της Γερακίνας Γιός (Τσιτσάνης) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5138)
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Λαμπράκη || Στέλιος Καζαντζίδης
(http://www.youtube.com/watch?v=jufLcQ7cdrI)
Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός ,
είμαι της γερακίνας γιος (2)
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές (2)
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις
Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου
Μα εγώ δε ζω γονατιστός.
