Διάβαζα μια συνέντευξη του Πάντιτς (http://www.sport24.gr/football/Europe/pantits_eixa_protash_apo_thn_ael.746841.html)
και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά και καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα.
Αντί να πετάμε λεφτά σε μαθητευόμενους μάγους και σε συνεργασίες αμφιβόλου μέλλοντος με την Εσπανιόλ (όπως έδειξε και ο χρόνος) θα μπορούσαμε να είχαμε πιάσει τον Μιλινκο και να του πούμε (τότε που είχαμε τα τεράστια μπάτζετ) : Πόσα λεφτά σου χρωστάει ο Πανιώνιος; Πάρτα, πάρε και άλλα 50% επιπλέον σε τόκους και έλα πίσω να αναλάβεις γενικός κουμανταδόρος. Και μέσα από τις γνωριμίες σου να κάνουμε και μια συμφωνία με την Αθλέτικο. Ομως εμείς άλλα τυρβάζαμε.
Αφιερωμένο λοιπόν από μας που τον είδαμε να παίζει:(http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1672)
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.
Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
