Κάλεσμα - Μετά 20 έτη

Μόλις η ομάδα βγήκε από τη θύελλα της αδειοδότησης ξανάρχισε το πολύ ενδιαφέρον παιγνίδι του Πανιωνόμετρου.

Εμείς είμαστε οι πανιώνιοι εσείς δεν χρειάζεστε, τι χρειαζόμαστε τον Βεντούρη, τον Τσολακάκη, τους παράγοντες της δεκαετίας του 50 , τους Ιωνες τον ένα τον άλλο κλπ.

Θυμάμαι τη δεκαετία του 90: Εμείς τρέχουμε στα εκτός έδρας εμείς είμαστε παντού άρα εμείς διαιούμαστε να μιλάμε. Δεν θέλουμε υπερπανιώνιους, να φύγουν από το γήπεδο. Μέχρι και πάγκους αλλάξαμε γιατί κάποιοι έβριζαν τον Κυράστα. Τα ξεχάσαμε;

Τώρα 20 χρόνια μετά διαβάζω ότι δεν θέλουμε τους μεν και τους δεν κλπ.

Καλά 20 χρόνια τώρα δεν μάθατε τίποτα; Δεν καταλάβατε ότι οι τσακωμοί μας ευνοούν τον κάθε Πηλαδάκη;  Σήμερα που δεν κινείται τίποτα στην αγορά ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ να διώχνουμε κόσμο; Σήμερα που δεν υπάρχει χρηματοδότης να πετάξει κάμποσα μιλιόνια το χρόνο έχουμε την πολυτέλεια να διώχνουμε το κάθε εισιτήριο διαρκείας;

Αντί να αρχίσουμε να γυρίζουμε τις γειτονιές με μια μετοχή στο χέρι και με ένα φτηνό διαρκείας παρακαλώντας τον κόσμο να βοηθήσει μια ομάδα που γύρισε στις ρίζες της καθώς διοικείται από τον ερασιτέχνη, μια ομάδα που σκοπό της έχει να βγάλει νέα παιδιά και να προωθήσει τον αθλητισμό όπως το καταστατικό του ερασιτέχνη ορίζει τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος είναι ο πιο Πανιώνιος;

Ε λοιπόν εγώ δεν έχω πρόβλημα να το παραδεχτώ. Είμαι ο λιγότερο Πανιώνιος από όλους σας καθώς δεν μένω Νεα Σμύρνη δεν έχω παιδιά που πάνε στον Πανιώνιο, δεν πάω στα εκτός έδρας κλπ.  Θέλετε να δεχτώ ότι στο Πανιωνόμετρο έχω αρνητική ένδειξη; Το δέχομαι.

Εγώ λοιπόν ο πανελάχιστος Πανιώνιος σας καλώ να παρατήσετε τους καυγάδες που κρατάνε 20 χρόνια και να ενωθείτε πέρα από τα προσωπικά σας δημιουργώντας μια πραγματική Πανιώνια Κίνηση παρόμοια με αυτή της δεκαετίας του 80, μια κίνηση που θα στηρίξει σύλλογο και ομάδα και θα την  βοηθήσει να ξεπεράσει τους σκοπέλους που έχει μπροστά της.

Συνήθως ο καθένας μας χαρακτηρίζεται την ώρα της κρίσης.
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ.

Αφιέρωμα στην Ενότητα: Μια ενότητα που σε πολιτικό επίπεδο μας στοίχησε μια Σμύρνη. Για να μη ξεχνάμε τι πέρασε αυτός ο Σύλλογος και πόσο μικρες είναι οι διαφορές μας μπροστά σε  αυτά:

Ο Ξεριζωμός από το Μεγάλο μας Τσίρκο -Καμπανέλης- Ξαρχάκος- Καζάκος-Καρέζη - Ξυλούρης

Ενα και ενα κάνει δυο δεν θέλει δα πολύ μυαλό

Ηταν στη δεκαετία του 70 όταν ο Λουκιανός Κελαϊδόνης κυκλοφορούσε το δίσκο "Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας". Μέσα σε αυτόν ήταν και το τραγουδάκι αυτό. Οντως τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις για να εξηγήσει κανείς τα προφανή και να προβλέψει τα μελλούμενα. Αυτό ισχύει και στο ποδόσφαιρο αλλά και στην κοινωνία και την πολιτική.

Στο ποδόσφαιρο πια τα πάντα είναι χρήμα. Αν δεν το έχεις την κουτσοβολεύεις  ή τα παρατάς, κατεβαίνεις δυο-τρεις κατηγοριουλες και παίζεις σε άλλο επίπεδο. Φυσικά οι φίλαθλοι αυτό το παραδέχονται αλλά  θεωρούν και αυτονόητο ότι θα βρίσκεται κάποιος να ξοδεύει τα λεφτά του για να κομπορημονούν αυτοί στους καφενέδες.

Σήμερα λοιπόν ο Πανιώνιος διοικείται από τον ερασιτέχνη. Εγω το πάω με τα χίλια αυτό το μοντέλο. Αν μάλιστα η ΟΥΕΦΑ βάλει κανόνες και η κάθε ΠΑΕ αναγκάζεται να ξοδεύει μόνο όσα εισπράττει τότε για μένα είναι το τέλειο μοντέλο. Διοίκηση από τα μέλη του ερασιτέχνη και όχι από κάποιον φραγκάτο που μπορεί να έχει ή να μην έχει τις καλύτερες προθέσεις.
Σήμερα λοιπόν ο Πανιώνιος έχει την τύχη να έχει μερικούς παίκτες που μπορεί να πουληθούν καλά στο παζάρι και μαζί με τα λεφτά του Μανιάτη να βοηθήσουν να βγει αξιοπρεπώς η χρονιά. Αναφέρομαι στους Σιόβα, Τσότσαλιτς, Εστογιαννώφ, Κουμορτζί και Μάχο.Αν πουληθεί ένας (και κατα προτίμηση ο Κουμορτζί) μαζί με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τα διαρκείας που ελπίζω να είναι πολλά του χρόνου, διαφημίσεις σε φανέλες κλπ νομίζω ότι η χρονιά μπορεί να βγει καλά χωρίς την ανάγκη εξαρτήσεων και "ειδικών" σχέσεων. Συνεπώς "μην κλαίτε για μας χανουμάκια, εμείς καλά την έχουμε".

Στην πολιτική πάλι τα πάντα είναι απλά. Αν η Ελλάδα δεν ήταν στο ευρώ δεν θα δεχόταν τις επιθέσεις που δέχεται. Θα είχε και πολύ περισσότερα όπλα για να κινηθεί και δεν θα εξαρτιόταν από τη γερμανική βούληση. Εδώ που φτάσαμε λοιπόν η απάντηση είναι προφανής.
" Η δραχμούλα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά". Μαζί με την έξοδο από το ευρώ μαζικές κρατικοποιήσεις και προσλήψεις κόσμου (γιατί αν δεν δουλεύει κανείς ποιος θα πληρώσει φόρους, ποιος θα αγοράσει πράγματα, ποιος θα πληρώσει ασφαλιστικές εισφορές;). Μείωση του ωραρίου στις τράπεζες από 8ωρο σε εξάωρο και απογευματινή λειτουργία  ώστε να αναγκαστούν και αυτές να προσλάβουν κόσμο και όχι να κάνουν τα κέρδη τους μασούρια. Όταν ο κόσμος δουλεύει τότε και η ανάπτυξη θα έρθει. Οταν ο κόσμος είναι άνεργος και πεινάει τι ανάπτυξη και για ποιον;



Οι στίχοι (μουσική Κηλαιδόνης, στίχοι Νεγρεπόντης)

Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Ένα και δύο κάνουνε τρία
σαν δε σου φτάνουν, κάνε απεργία
Δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει
ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη
δέκα σου παίρνει, ένα σου δίνει
ποιος θα το πει αυτό δικαιοσύνη

Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Δέκα επί χίλια δέκα χιλιάδες
και μόνο χίλιες για χίλιους εργάτες
Εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια
αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία
εννιά, λοιπόν, χιλιάδες, εννιά επί χίλια
αυτό είναι που πάντα θα λέμε υπεραξία

Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Έξι και δύο, οκτώ νομάτοι
ο πεινασμένος βγάνει και μάτι
Έξι επί έξι τριάντα έξι
για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει
έξι επί έξι τριάντα έξι
για το κεφάλαιο πάλι θα φέξει

Ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
ένα κι ένα κάνουν δυο
δεν θέλει δα πολύ μυαλό
Σαν το κεφάλαιο θα κινδυνεύσει
πάλι ο γιος σου στη μάχη θα τρέξει
Ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει
όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι
ποιος νόμος τάχα τα χέρια σου δένει
όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι

Ένα κι ένα κάνουν δυο...

Μάγκες βγήκαν για σιργιάνι

Από τότε που σταμάτησα να γράφω, κύρια λόγω φόρτου εργασίας  (εκεί στα μέσα Γενάρη)  παρακολουθώντας απλά την πορεία της ομάδας συνειδητοποίησα την μαγκιά (με την καλή έννοια ) που κουβαλάνε μέσα στα παντελόνια τους κάποιοι.

Μάγκες με πολλά κιλά .... προσωπικότητα που αποφάσισαν να πουν όχι στον υποβιβασμό στη Β Εθνική και στα προβλήματα που αυτή έφερνε μέσα στη νέα οικονομική πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και ενώ ο πρώην; ιδιοκτήτης έψαχνε αγαπούλες για να σώσει την ομάδα κάποιοι σήκωσαν το ανάστημα τους και κόντρα στο αντίξοο πρόγραμμα, στα σχόλια πολλών και σε όλα τα προγνωστικά την έσωσαν.

Γεια σου μάγκα Βεντούρη που πήρες σαν πρόεδρος του ερασιτέχνη ένα καράβι βυθισμένο κατά τα 4/5 μέσα σε μια θύελλα και το οδήγησες σε ένα λιμάνι.
Γεια σου μάγκα Κοντοέ που στα μάτια σου βλέπαμε ότι ποτέ δεν πίστευες ότι θα πέσει η ομάδα, αν και το συμβόλαιο σου έληγε και θα μπορούσες να φύγεις.
Γεια σου μάγκα Φανούρη που ενώ η προπονητολάγνα κερκίδα σε ψέλνει συνεχώς εσύ με τις πάσες σου και την παρουσία σου τιμούσες το ότι είσαι ο αρχηγός αυτής της ομάδας.
Γεια σου μάγκα Μάχο απίστευτε που βλεπαμε στα χέρια σου τη σωτηρία της ομάδας.
Γεια σου μάγκα  Μήτρογλου που ήρθες για να δείξεις την αξία σου και χωρίς βεντετισμούς και κόμπλεξ έλυσες το βασικότερο πρόβλημα αυτής της ομάδας σκοράροντας κατά ριπές.
Γεια σου μάγκα Λεμονή που σουλούποσες την ομάδα, την έκανες να παίζει σοβαρά και να δείξει ένα μέρος των ικανοτήτων τους.   Ελπίζω το περσινό λάθος με τον Παράσχο να μην επαναληφθεί και να συνεχίσεις στο τιμόνι αυτής της ομάδας.

Γεια σας μάγκες Σιόβα, Τσότσα, Ομο, Γκαλίτσιε που κρατήσατε την ομάδα με μόνο μια ήττα στα τελευταία 11 ματς.

Μακάρι να μπορούσα να πω τα ίδια και για τα μεγάλα ονόματα Μπάλαμπαν, Ριέρα. Κουμορτζί. Από αυτά δυστυχώς μόνο ο Μπάλαμπαν βοήθησε στοιχειωδώς. 

Αφιερωμένο στους μάγκες της Νέας Σμύρνης που και τον επόμενο χρόνο θα σουλατσάρουν στην Α Εθνική (ελπίζω πιο ώριμοι και με καλύτερα αποτελέσματα).

Αφιερωμένο στους μάγκες λοιπόν το άσμα που ακολουθεί (και χωρίς να αποδέχομαι τα λόγια του). Από την http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=2396

Με την φωνή του μεγάλου Μάρκου.


Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο )

Άλλες ερμηνείες:
Στράτος Παγιουμτζής, Τεμπέλης & Στελλάκης Περπινιάδης ( Ντουέτο )
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Απόστολος Νικολαΐδης

Μάγκας βγήκε για σεργιάνι
για να βρει κανά τεκέ

Είχε ο δόλιος να φουμάρει
μέρες αργιλέ
Μάγκας βγήκε για σεργιάνι
για κανά τεκέ

Μόνος κάθεται και λέει
καμιά τζούρα πού θα βρει

Να γεμίσει το κεφάλι
να μαστουρωθεί
Μόνος κάθεται και λέει
τζούρα που θα βρει

Δεν τα θέλει τα παλάτια,
όλα τα περιφρονεί

Μια μελαχρινή του φτάνει
φίνος να γενεί
Κι άλλη μια ξανθούλα θέλει
να την παντρευτεί

(Είχε ο δόλιος να φουμάρει
μέρες αργιλέ
Μάγκας βγήκε για σεργιάνι
για κανα τεκέ)

H μυθολογία μας δείχνει το μέλλον

Ενας από τους καλύτερους μύθους μας είναι αυτός του Προμηθέα. Του Τιτάνα που βοήθησε τον Δία στον αγώνα του ενάντια στους άλλους Τιτάνες, τον Τιτάνα που έπεισε την μάνα του τη Θέμιδα αλλά και τη  Γαία να βοηθήσε σε αυτή τη μάχη τον Δία, τον Τιτάνα όμως  που έδωσε τη φωτιά αλλά και πολλές άλλες τέχνες στους ανθρώπους παραβαίνοντας την εντολή του Δία, πηγαίνοντας κόντρα στους νόμους των θεών (των αγορών θα λέγαμε σήμερα καθώς οι αγορές είναι οι θεοί της εποχής μας). Ο Προμηθέας έζεψε τον ταύρο και έμαθε τη γεωργία στους ανθρώπους, έφτιαξε το πρώτο καράβι και του έβαλε  πανιά. Δίδαξε τα φάρμακα στους ανθρώπους. Ο Προμηθέας συνελήφθη από τους δούλους του Δία που οι αρχαίοι τους ονόμασαν Κράτος και Βία (θα μου μείνει αξέχαστη η παράσταση "Προμηθέας Δεσμώτης" με το Μάνο Κατράκη όπου ο αρχικός διάλογος ςίναι ανάμεσα στον Ήφαιστο και στο Κράτος)  και καρφώθηκε στην κορυφή του Καυκάσου όπου κάθε πρωί ένα πουλί πήγαινε και του έτρωγε το συκώτι μέχρι που πέρασε ο ημίθεος-θνητός Ηρακλής και τον ελευθέρωσε.

Ο Προμηθέας προαναγγέλει την πτώση του Δία από το βασίλειο των θεών στο έρεβος.Ο Προμηθέας είναι αυτός που λέει στον Ερμή τον μαντατοφόρο του Δία ότι δεν αλλάζει " Καλύτερα αλυσσόδετος στο βράχο παρά δούλος πιστός του τυράννου Δία". Ακόμα και όταν οι Τιτάνες οι ηττημμένοι της μάχης υποτάχθηκαν στο Δία και ελευθερώθηκαν από τα Τάρταρα και πήγαν και παρακάλεσαν τον Προμηθέα να υποκύψει αυτός αρνήθηκε.
Μέχρι που έφτασε στο βράχο του ο Ηρακλής, ο θνητός και τον ελευθέρωσε.

Ετσι και μεις. Ο Προμηθέας-λαός μας υποταγμένος στους θεούς των αγορών περιμένει τον θνητό Ηρακλή να του δείξει το δρόμο.

Μέχρι τότε θυμόμαστε τον πρόγονο μας Προμηθέα και τραγουδάμε μαζί με τη θεία φωνή του Νίκου Ξυλούρη:(http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=7848)

Στίχοι: Κ.Χ Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Στα πίσω χρόνια τα πικρά
οπού φωτιά δεν είχε
ο κόσμος στις βαθιές σπηλιές
τ' αλέτρι δεν κατείχε.

Μα μιάν αυγή, μια Κυριακή
μια 'πίσημον ημέρα
γεμίσανε τα φυσερά
λυτρωτικόν αέρα.

Κατέβηκεν ο Γίγαντας
μ' ένα δαδί στο χέρι
έριξε φώτα στις σπηλιές
και χάρηκε τ' ασκέρι.

Πήραν φωτιά τα σύδεντρα
τα σίδερα ελυγίσαν
η γης οργώθηκε καλά
και τα φυτά εκαρπίσαν.

Πρωί πρωί τον πιάσανε
το γίγαντα και πάνε
στον Καύκασο ξημέρωνε
τρία πουλιά περνάνε.

Πουλιά μου διαβατάρικα
τι βλέπετε στις στράτες,
τι κουβαλάει ο γίγαντας
στις σιδερένιες πλάτες;

Μπροστά πηγαίνει ο σιδεράς
με το σφυρί στο χέρι,
ξωπίσω του ο κλειδαράς
της μοναξιάς του ταίρι.

Ο πιο μικρός ο πιο σκυφτός
ο πιο σκληρός στο πλάι
αυτός κρατάει τα σύνεργα
γελάει μα δε μιλάει.

Καρφώσανε το γίγαντα
στο βράχο του Καυκάσου
τρία πουλάκια πέρασαν
και του 'λεγαν: Στοχάσου.

Πόσο απλά θα ήταν

Διάβαζα μια συνέντευξη του Πάντιτς (http://www.sport24.gr/football/Europe/pantits_eixa_protash_apo_thn_ael.746841.html)
και σκεφτόμουν πόσο διαφορετικά και καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα.

Αντί να πετάμε λεφτά σε μαθητευόμενους μάγους και σε συνεργασίες αμφιβόλου μέλλοντος με την Εσπανιόλ (όπως έδειξε και ο χρόνος) θα μπορούσαμε να είχαμε πιάσει τον Μιλινκο και να του πούμε (τότε που είχαμε τα τεράστια μπάτζετ) : Πόσα λεφτά σου χρωστάει ο Πανιώνιος; Πάρτα, πάρε και άλλα 50% επιπλέον σε τόκους και έλα πίσω να αναλάβεις γενικός  κουμανταδόρος. Και μέσα από τις γνωριμίες σου να κάνουμε και μια συμφωνία με την Αθλέτικο. Ομως εμείς άλλα τυρβάζαμε.

Αφιερωμένο λοιπόν από μας που τον είδαμε να παίζει:(http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1672)

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά
σαν να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.

Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.

Όλα σε θυμίζουν,
κι οι πιο καλοί μας φίλοι.
Άλλος στην ταβέρνα, άλλος σινεμά.
Μόνη μου διαβάζω το γράμμα που ’χες στείλει
πριν να φιληθούμε πρώτη μας φορά.

Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ν’ αληθινό.

Όλα σε θυμίζουν,
απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.  

Νόμοι της Δικής μας Κοινωνίας

Παρακολουθώ το τι γίνεται στον Πανιώνιο με ενδιαφέρον. Ομως με μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρακολουθώ την απίστευτη κουφαμάρα που έχει χτυπήσει όλους όσους δήθεν ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είτε είναι οπαδοί (οι φίλαθλοι έχουν εξαφανιστεί) είτε είναι παράγοντες. Πέφτουν κανονιές και όλοι ακούν παλαμάκια.

Εχουμε λοιπόν:
Μια ΑΕΚ με 50-60 εκατομμύρια χρέη. Δεν διάβασα τον Φίλαθλο αλλά από όσο άκουσα κάπου τόσα είναι.
Εναν ΠΑΟ που θα χρειαστεί ένα τσουβάλι  εκατομμύρια στη τριετία.
Εναν ΟΣΦΠ που αν δεν ερχόταν ο Μαρινάκης καθώς και ο Κόκκαλης έφευγε είχε χοντρό πρόβλημα. Το βλέπουμε στο πόλο του που έχει μήνες να πληρώσει τους παίκτες.
Έναν ΠΑΟΚ να περιμένει τη σωτηρία από τους Αραβες.
Εναν Πανιώνιο με άνοιγμα δεν ξερω και εγω πόσο, που πουλάει παίκτες για να βγάλει τη χρονιά.
Τζίγκερ, Βγενόπουλος, Τσακίρης, Κόκκαλης, Πατέρας και δεν ξερω και εγω ποιοι άλλοι κουνήσανε μαντήλι στο ποδόσφαιρο. Παππάς, Νοτιάς κλπ θέλουν να κουνήσουν μαντήλι αλλά δεν βρίσκουν κανένα να του πασάρουν την ομάδα.
Το βόλλει ανδρών νομίζω ξαναγίνεται ερασιτεχνικό.
Στην εποχή της κρίσης μαζί με τους λεφτάδες που την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια φεύγουν και τα πολλά διαρκείας καθώς ο κόσμος δεν έχει λεφτά, φεύγουν και οι διαφημίσεις και  κάποια στιγμή θα φύγουν και τα τηλεοπτικά.

Συμπέρασμα: Η εποχή των παχιών αγελάδων πέρασε. Τώρα  θα επιβιώσουν μόνο όσες ομάδες ξέρουν να κινούνται προσαρμοσμένες στη λογική της εποχής τους.  Πόσοι έχουν πάρει χαμπάρι τα κανόνια που έρχονται στο ποδόσφαιρο; Αν κρίνω από τις συζητήσεις που ακούω στο ραδιόφωνο, και  που διαβάζω στο internet ελάχιστοι.

Ενας επαγγελματικός αθλητισμός στηριγμένος σε ανύπαρκτα (ούτε καν πήλινα) πόδια καταρρέει. Θα μου πει κάποιος : Δεν το περίμενες; Φυσικά και το περίμενα. Τι θα μείνει όμως στο τέλος; Πέρα από τις αναμνήσεις του καθενός, πχ τις δικές μου πως στην ομάδα μου έπαιξε ένας Ρεκόμπα αν δεν διαβάσουν οι διοικούντες σωστά τα σημάδια των καιρών δεν βλέπω να μένει τίποτα άλλο.

Μέσα μας όμως θα μείνουν οι νόμοι της δικοί μας κοινωνίας. Το σημάδι της ομάδας μένει ανεξίτηλο σε αυτούς που το γνώρισαν πραγματικά. Οχι βέβαια σε αυτούς που ακολουθώντας την ΠΟΚιστικη τακτική βρίζουν παίκτες και φιλάθλους χωρίς να καταλαβαίνουν γιατί. Τους νόμους αυτούς δεν μπορεί να τους σβήσει από την καρδιά μας κανένας.  Τους νόμους αυτούς που ακόμα και αν καταρρεύσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο  θα τους βλέπουμε στα ερασιτεχνικά τμήματα που θα φοράνε την φανέλα του Πανιωνίου. Τους νόμους αυτούς που τους έβλεπα κάθε φορά στη φανέλα της ομάδας όποιος και αν ήταν ο πρόεδρος.  

Τραγουδάκι λοιπόν για να φύγει η μαυρίλα: " Οι Αρχοντες" από τον πρώτο ομώνυμο δίσκο του Βαγγέλη Κορακάκη (1988). Αφιερωμένο σε όλους τους δικούς μας άρχοντες, τους πραγματικούς Πανιώνιους, τους διαφορετικούς Πανιώνιους (όσους ακόμα  από αυτούς υπάρχουν).  Σε αυτούς που υποστηρίζουν την ομάδα γι αυτό που είναι η ομάδα και χωρίς προσωπικό συμφέρον.  Σε αυτούς που Έχουν Ακόμα τους Νόμους και τις Αξίες της Δικής μας Κοινωνίας.

Οι Αρχοντες- Στίχοι -Μουσικοί - Βαγγέλης Κορακάκης

Από παιδιά μέσα στους δρόμους τριγυρνάμε
και κάνουμε όνειρα για την παλιοζωή
τα καλοκαίρια στην Αθήνα τα περνάμε
μα δε φοβόμαστε κι ονειρευόμαστε
αυτές τις ώρες που θα ‘ρθουν για να γλεντάμε

Έχουμε κάτι ζηλευτό κι ας είναι χάλι
είμαστε άφραγκοι με πλούσια καρδιά
τέτοια παρέα στον ντουνιά δεν είναι άλλη
μα δε φοβόμαστε κι ονειρευόμαστε
πως θα κερδίσουμε λαχείο μια βραδιά

Είμαστε εμείς οι τυχεροί της ατυχίας
χρυσάφι πιάνουμε και πέτρα γίνεται
μα έχουμε νόμους της δικής μας κοινωνίας
και δε φοβόμαστε μα ονειρευόμαστε
γιατί ελπίζουμε στο φως της ευτυχίας