Αμμος

Σύμφωνα με κύκλους που πρόσκεινται σε μένα αποφάσισα να αγοράσω την Τσέλση. Γι αυτό θα προσφέρω για  το μεγάλο αυτό κόλπο 3 μπαγλαμάδες , 6 καινούργιες χορδές και 8 παρτιτούρες  στον Αμπράμοβιτς. Συμφωνα με τους ίδιους κύκλους η προσφορά μου είναι εξαιρετική και  ο Αμπράμοβιτς ήδη διατίθεται θετικά.

Με αυτά δεν θέλω να νομίσει κανείς ότι θέλω να σχολιάσω το γεγονός πως ενώ οι μικρομέτοχοι της ΑΕΚ θεωρούν ότι με 42 εκ.  (http://www.sentragoal.gr/article.asp?catid=10523&subid=2&pubid=101018662)  χρεη  η ομάδα τους βρίσκεται στα πρόθυρα της ανάκλησης της άδειας της η διοίκηση της κάνει όνειρα για μεταγραφή του Μανιάτη. Το αντίθετο μάλιστα.

Τους αφιερώνω  λοιπόν το εξής άσμα (προσωπικά προτιμώ την εκτέλεση του από την Ρίτα). (http://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=7821)


Στίχοι: Ελένη Νταϊνά
Μουσική: Σπύρος Σκορδίλης
Πρώτη εκτέλεση: Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη ( Ντουέτο )

Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο
Οι πικραμένες καρδιές το ξέρουνε μόνο

Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια
Ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια

Στη ζωή ξεκινάμε με όνειρα χίλια
Τα γκρεμίζει ο πόνος, η φτώχεια κι η ζήλια

Είναι κακό στην άμμο...

Πικραμένοι κι οι δυο κλαίμε τη συμφορά μας
Τη χαμένη αγάπη, την πρώτη χαρά μας

Είναι κακό στην άμμο...







Υ.Γ.
Το τραγούδι τιαριάζει και στην διαδρομή του Τσακίρη στον Πανιώνιο. Αρχισε ωραία το 2005 τελειώνει με πόνο. 


Υ.Γ. 2Κατά τα άλλα χρόνια πολλά σε όλους. Το καλές γιορτές στην εποχή του ΔΝΤ δεν έχει νόημα. Καλή δύναμη. 

Όμορφη και Παράξενη Ομάδα

Ζητώ συγνώμη από τον μεγάλο Οδυσσέα Ελύτη που παράφρασα τους στίχους του μα με αυτή την ομάδα που παρακολουθώ  έτσι νοιώθω. (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=93)
Μενει στους 5 δρόμους αντρειεύεται. Γεια σου χαρά σου ψυχή του Πανιώνιου.


Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Δημήτρης Λάγιος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
στήνει στην γη καράβι κήπο στα νερά
κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Κάνει να πάρει πέτρα την επαρατά
κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα
μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύρρανους

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
ω σαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Τέλος Εποχής

Η μοναδική αλήθεια είναι ότι η ΠΑΕ Πανιώνιος πουλήθηκε σε κάποιον που ο βίος και η πολιτεία του δεν συνάδουν με την φιλοσοφία του Πανιωνίου.

Γιατί υπάρχει αυτή η έκπληξη; Αυτό είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ο ιδιοκτήτης αποφασίζει και οι άλλοι απλά υπακούουν. Οσοι από μας θέλουν θα ακολουθήσουν την ομάδα ενώ οι υπόλοιποι θα μείνουν σπίτι τους. Ο ιδιοκτήτης μπορεί να πούλησε τις μετοχές αλλά δεν πούλησε και εμάς μαζί. Ο καθένας μας αποφασίζει αν και πως θα συνεχίζει να υποστηρίζει την ομάδα.

Ο Βάρναλης λέει: "Αχ νιότη που δείχνες πως θα γινόσουν άλλος" κύριε Τσακίρη.

Για όλους τους άλλους: Κανε λιγάκι υπομονή: Μπέλου-Τσιτσάνης

Ο Κύκλος με τα Αδιέξοδα

Εχω πολλά κουσούρια αλλά στην πολιτική το μεγαλύτερο είναι οι φλάντζες που πετάω όταν ακούω για αδιέξοδα και για μονόδρομους.
Μια συνηθισμένη ρήση όλων των διαχειριστών της εξουσίας είναι η φράση "Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα". Εννοώντας πως όλα λύνονται με την προκύρηξη εκλογών ιδίως αν υπάρχει και ο κατάλληλος εκλογικός νόμος που όπως έλεγε στον δίσκο του 1977 "Εμμετρος Ρίζος: Τα τραγούδια του Ριζοσπάστη" σε μουσική Χρύσανθου Μουζακίτη και στίχους του Παληού ένα τραγουδάκι με τίτλο "Ενισχυμένη Νοθεία":
" Στης κούρσας της εκλογικής μπαίνουμε την ευθεία
και ο ελληνικός λαός χωρίς καλπονοθεία
το φετινό φθινόπωρο και πριν απ τ' άλλο θέρος
τα κόμματα που προτιμά θα εκλέξει ... "ελευθέρως"

Αυτό θα πει αγαπητέ σωστή δημοκρατία
με δίχως πειθαναγκασμό χωρίς "τρομοκρατία"
να έχεις το δικαίωμα λεύτερα να ψηφίζεις
και την ικανοποίηση πως απ τα πριν γνωρίζεις
          λογω "ενισχυμένης"
την  ψήφο σου στο Θοδωρή την παίρνει ο ..... Κλεομένης".

Αναρωτιέμαι λοιπόν δυνατά:
1) Δεν είναι αδιέξοδο ο μονόδρομος που μας δείχνουν και που λέγεται Μνημόνιο, ΕΕ και ΔΝΤ;
2) Δεν είναι αδιέξοδο οι μειώσεις μισθών, το φάγωμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων μέσα από το χρηματιστήριο κλπ;
3) Δεν είναι αδιέξοδο η απουσία ελπίδας ανάκαμψης, δεν είναι αδιέξοδο ένα μέλλον γεμάτο ανεργία για μας και τα παιδιά μας;
4) Δεν είναι τρομοκρατία απέναντι στον κόσμο όλες αυτές οι στρακαστρούκες που σκάνε καθημερινά σε πρεσβείες και διαφόρους άλλους χώρους; 

Σε όλα αυτά τα αδιέξοδα θα δώσουν λύσεις οι εκλογές  που πριν από αυτές μας λένε ότι λεφτά υπάρχουν και μετά μας φέρνουν το ΔΝΤ και το κόψιμο των δώρων;  Αν δεν αλλάξουμε εμείς μυαλά τα αδιέξοδα θα παραμείνουν. Ακόμα και αν η δημοκρατία "νικήσει" μέσα από τις επόμενες γενικές εκλογές.

Για μένα δεν υπάρχουν αυτά τα αδιέξοδα. Τα αδιέξοδα αυτά εκπροσωπουν μια συγκεκριμένη πολιτική κατευθυνση. Σε μια Αττική που διαβάζω ότι ένας στους 11 ζει από τα συσσίτια δεν μπορούμε πια να συζητάμε για την ορθότητα αυτής της πολιτικής. Γυρίζω προσωπικά την πλάτη μου σε όλους αυτούς που διαχειρίστηκαν την πατρίδα μου 65 χρόνια. Ξεχνάω τις διαφωνίες που είχα και έχω σε επιμέρους ζητήματα με την μόνη δύναμη αντίστασης που έχει αυτός ο τόπος. Ξαναζεσταίνω την καρδιά μου στη φωτιά του 21, στη φωτιά της Εθνικής Αντίστασης 40-44, στην τρέλλα του Πολυτεχνείου και ψηφίζω αυτούς που με προειδοποιούσαν χρόνια ολόκληρα και δεν τους άκουγα λέγοντας "Αυτά δεν γίνονται". Ξεπερνάω οριστικά την αίσθηση της ήττας που ένιωσα το 89-92 και που με οδήγησε για χρόνια σε λάθος μονοπάτια.  Η ζωή μου κλείνει έναν κύκλο και πολιτικά ξαναγυρίζω  πίσω ξανά  στα φοιτητικά μου χρόνια, στην τιμημένη Πανσπουδαστική.  Τότε που οι καρδιές μας έκαιγαν ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον για μας. Τωρα οι ματιές μας καίνε βλέποντας το μέλλον που κάποιοι προετοιμάζουν για τα παιδιά μας.

Ξαναθυμάμαι λοιπόν ότι την απάντηση στα κάθε λογής αδιέξοδα τη δίνει ο Μπέρτολντ Μπρέχτ.
Ο Μπρέχτ τραγουδάει το τραγούδι της αλληλεγγύης, μαζί με τον Χανς Αϊσλερ από την ταινία "Kuhle Wampe" (1931)

"Τώρα ήρθ' η ώρα για μάχη και για ζωή
γροθια μου η γροθια σου δίπλα φίλε στάσου
η πείνα είναι ντροπή

Οταν σφίξουμε τα χέρια οι λαοί αυτής της Γης
θα γενεί παράδεισος μας κι αφεντάδες της εμείς

Τώρα ήρθ' η ώρα για μάχη και για ζωή
γροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσου
η πείνα είναι ντροπή

Εχουν ρίξει τη διχόνια και μας τρών' οι δυνατοί
δούλος τους εσύ να μένεις κι αφεντάδες να ναι αυτοί

Τώρα ήρθ' η ώρα για μάχη και για ζωή
γροθιά μου η γροθιά σου δίπλα φίλε στάσου
η πείνα είναι ντροπή

Δούλοι και προσκυνημένοι βάρη  άχρηστα της Γης
μαύρη μοίρα τους προσμένει σαν θα ενωθούμε εμείς

Προλετάριε προχώρα με τη γνώση πας μπροστά
μονιασμένη κι ενωμένη θα νικήσει η εργατιά

Βιάσου ήρθε η σειρά σου για να γίνει ο αφέντης
της δικής σου της πατρίδας της δικής σου της ζωής"

Και όσοι το προτιμούν στα Γερμανικά από την ταινία του 1931 Kuhle Wampe : Σε ποιους ανήκει ο Κόσμος (όπως ήταν ο πλήρης τίτλος).

Άνοιξε Πέτρα

Η ψυχολογία μου μετά το σημερινό κάζο:



Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Μαρινέλλα
Άλλες ερμηνείες: Πετρή Σαλπέα

Άνοιξε πέτρα να κλειστώ
ήλιος να μη, ήλιος να μη με βλέπει
αντί για νύφη πρέπει
πρέπει στα μαύρα να ντυθώ

Άνοιξε πέτρα για να μπω
χάνω τον άντρα που αγαπώ

Νύχτα κατέβα απ' τα βουνά
νύχτα μαυροφορούσα
ο άντρας που αγαπούσα
τώρα για άλληνε πονά

Νύχτα κατέβα απ' τα βουνά
μέρα να μη με δει ξανά

Μπάτε κορίτσια στο χορό
κι αφήστε με μονάχη
κόπηκα σαν το στάχυ
και τώρα τρέμω σαν φτερό

Μπάτε κορίτσια στο χορό
έχασα αυτόν που καρτερώ

Τελευταία Ευκαιρία

Η ομάδα κατρακυλάει προς την Β Εθνική. Ταυτόχρονα διάφοροι αστείοι αντί να βγουν να πουν αλήθειες πάιζουν το ρόλο του αγκιτάτορα και του  προπαγανδιστή.

Ναι ο δρόμος ήταν προδιαγεγραμμένος. Από πότε όμως; Από τότε που ήρθε ο Κιντής; Θα πρέπει να είναι πολύ ηλίθιος κάποιος για να πιστέψει κάτι τέτοιο. Ο ΚΙντής ήρθε σαν επιβεβαίωση της ελληνικής παροϊμίας που θα έλεγε και ο Χάρρυ Κλυν "Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται". Ο δρόμος είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής εξέλιξης της διοίκησης του Πανιωνίου από το 1979 και μετά. Κάθε σχεδόν 7 χρόνια καίγαμε και ένα χαρτί. Κάψαμε το Δήμο αφού στέλνουμε δεν ξέρω και γω πόσους κατηγορούμενους στα δικαστήρια. Κάψαμε την εταιρεία με τους πολλούς μικρομετόχους που στήθηκε το 1979. Σιγά σιγά διώχνουμε όλους όσους αγαπάνε τον Πανιώνιο. Τώρα καίμε και τον Τσακίρη. Ο δρόμος ήταν προδιαγεγραμμένος από τότε που μέσα στην τρελλή χαρά που επιτέλους ήρθε κάποιος πλούσιος Πανιώνιος δεν ενδιαφερθήκαμε πως να εκμεταλλευτούμε το κεφάλαιο αυτό και κοιτάξαμε πως να το ξοδέψουμε.

Όταν λοιπόν έφυγε ο Λίνεν σιγά σιγά βγήκε ο κόσμος από το καβούκι του και δημιουργήθηκαν τα μπλογκς. Δέχτηκαν επίθεση γιατί έλεγαν το προφανές. Γιατί ρωτούσαν πως ξοδεύονται τα λεφτά, πως δίνουμε εκατομμύρια για τον Σαμπόριο που βρήκαμε τον ανεκδιήγητο Εκρά. Τότε κατηγορηθήκαμε ότι κάναμε κακό στην ομάδα.   Κάποια συνθηκολόγησαν, κάποια συνέχισαν, κάποια γαμοσταυρισαν  και το έστριψαν στο τρελλό όπως ελόγου μου, την στιγμή που η επίσημη γραμμή ήταν να γίνεται δοξολογία αρχικά στον Φερέρα και στην συνέχεια στον Στόρε. Μέχρι χτες μέσα απο τα μπλογκς διαβάζαμε φήμες για τεράστια ανοίγματα για τις αποζημιώσεις που θα πάρει ο Κιντής και δεν έχουμε κλπ. Ο Κιντής παραιτήθηκε προς τιμήν του οπότε αποζημίωση γιοκ.  

Τώρα λοιπόν που τα κάνανε σκατά οι διοικούντες,βγαίνουν οι  χειροκροτητές, οι φίλοι, οι συνδαιτημόνες και οι λοιποί και πάλι σηκώνουν τη σημαία της ενότητας. Ενωμένοι να στηρίξουμε την ομάδα. Για τον Πανιώνιο ρε γαμώτο.

Ομως εμείς ακόμα περιμένουμε τους απολογισμούς. Να μάθουμε την αλήθεια για τον Λίνεν και τον Χούτο. Εναν πραγματικό απολογισμό για τον Φερέρα. Γιατί εκδιώχτηκε ο Παράσχος κλπ. Κάθε χρόνο τα ίδια. Να σώσουμε την παρτίδα τώρα και μετά τα λέμε. Και ποτέ δεν τα λέμε. Και τρέχα πάλι μαλάκα φίλαθλε να χειροκροτείς και να φωνάζεις γιατί κινδυνεύει η ομάδα. Και ποτέ να μην τολμάς να κρίνεις τον δημοσιογράφο γιατί δεν ρώτησε τον υπεύθυνο μεταγραφών πως επιλέχτηκε ο Εκρά γιατί αν το κάνεις είσαι εμπαθής.

Ε όχι. Τα δικά σας σκατά μην τα φορτώνετε πάνω μας. Δεν είμαστε εμείς η αιτία για την κατρακύλα. Οταν ο Τσακίρης ζήτησε 3000 διαρκείας μαζεύτηκαν σχεδόν 2700. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Και πως ανταμείφθηκε; Με μια βέλγικη οπερέτα. Και όταν κατέβηκε η οπερέτα και ανέβηκε ένα σοβαρό έργο αμέσως φροντίσαμε να τιμωρήσουμε τον σκηνοθέτη απολύοντας τον.    

Η καρδιά του καθένος από μας ξέρει τι πρέπει να κάνει. Αντί λοιπόν να μας λέτε τα προφανή δώστε μας κάποιες εγγυήσεις ότι αν σωθεί η παρτίδα δεν θα ξαναγίνουν τα ίδια λάθη. Οτι επιτέλους θα μάθουμε την αλήθεια για πολλά. 

Είναι Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Κοιτάξτε μην την ξοδέψετε όπως τις προηγούμενες. Προσωπικά θα υποστηρίξω την ομάδα αν δω ένα λογικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. ΛΟΓΙΚΟ ΟΜΩΣ.

Σήμερα τραγουδάκι δεν έχει γιατί είμαι πολύ τσαντισμένος.

Ο Δρόμος

Αφιερωμένο στον Τσακίρη: Ο Δρόμος είναι Δρόμος του Ακη Πάνου από τον Νταλάρα (Από τον Δίσκο "Θέλω να τα ΠΩ"

Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις
όταν χαλάσεις εντελώς
δεν έχεις μάτια να κοιτάξεις
ποιος είναι ο δρόμος ο καλός

Για μενα ο Δρόμος είναι Δρόμος
στο εαυτό σου έτσι λες 
τι πα να πει βρωμιά και τρόμος
κατήφορος και προσβολές

Για σενα ο Δρόμος είναι Δρόμος 
τι πα να πει είναι στραβός
ποιο θα ναι το φινάλε όμως 
δεν το μαντεύεις ακριβως

 Δεν είναι εύκολο να αλλάξεις
έχει και η λάσπη ηδονή
και με τη λάσπη θες να φτιάξεις
αγάπη σαν αληθινή

Για μενα ο Δρόμος είναι Δρόμος
στο εαυτό σου έτσι λες 
τι πα να πει βρωμιά και τρόμος
κατήφορος και προσβολές


Για σενα ο Δρόμος είναι Δρόμος 
τι πα να πει είναι στραβός

ποιο θα ναι το φινάλε όμως 
δεν το μαντεύεις ακριβως



Ο Δρόμος που πήρατε κύριε Μεγαλομέτοχε έδειξε ότι δεν οδηγεί πουθενά. Καιρός να τον αλλάξετε. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη.

Μια Απάντηση;

Πήρα από τον Διογίτο ένα email όπου πάλι όπως συνήθως αφού με λούσει με διάφορα νομίζει πως δίνει απαντήσεις. Το γράμμα του είναι το εξής:
"Ειλικρινά με το σχόλιο σου για την επανεκδοση του ΠΚ αποδεικνύεις πόσο εμπαθής και κομπλεξικός είσαι απέναντι στην εφημερίδα των Πανιώνιων. Τέλος πάντων, πρέπει να σου δωσω κάποιες απαντήσεις.

Λοιπον επειδή είσαι άσχετος και μαλλον όψιμος Πανιώνιος σου λεω ότι ο τίτλος: Πανιώνιος Κόσμος δεν ανήκει στην ΕΤΕΡΝΑΛ. Τη δεκαετία του '80 κάποιοι άλλοι Πανιώνιοι εξέδιδαν τον ΠΚ. Επειδή λοιπον τον διάβαζα εκείνη την εποχή όταν τέθηκε το θέμα του τίτλου πρότεινα το "Πανιώνιος Κόσμος". Απευθυνθήκαμε στους ιδιοκτήτες, (Γρηγόρη Ευθυμίου, Τάσο Κόβα, Γιώργο Ζερβακάκο) μας τον παραχώρησαν και μάλιστα στο πρώτο τεύχος τους ευχαριστούμε. Αλλά είπαμε εσύ κάνεις κριτική χωρίς να γνωρίσεις τίποτα. Γράφεις απλά για να γράψεις κάτι...

Για τα υπόλοιπα σου λεω ότι ναι η εφημερίδα θα καλύπτεται οικονομικά από τις πωλήσεις, τις διαφημίσεις και τους συντελεστές της. γι' αυτό και σε πρώτη φάση θα κυκλοφορεί κάθε 15 μέρες.

Ο ΠΚ πάντα ήταν και είναι ανοιχτός σ' όλες τις απόψεις. Πολύ απλά εσύ δεν δέχεσαι την διαφορετική άποψη και γι' αυτό καταφεύγεις στη συνωμοσιολογία, την ίντριγκα και το παρασκήνιο.

Ο προηγούμενος ΠΚ έκλεισε με απόφαση του Κωνσταντίνου Τσακίρη για οικονομικούς και μόνο λόγους. Ο καινούργιος συνεχίζει τη προσπάθεια για ενημέρωση των Πανιώνιων χωρίς κουτσομπολιά, ίντριγκες και δήθεν παρασκήνια. Με καθαρά χέρια και ελεύθερες απόψεις.

Οποιος τολμά να βγει από την ανωνυμία και δεν φοβάται να δείξει το πρόσωπό του γράφει ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ στον ΠΚ.

Μάκης Διόγος

Υ.Γ. Στοιχειώδη αίσθηση της δεοντολογίας να έχεις πρέπει να δημοσιεύσεις την απάντηση μου..."


Διογίτο τα προηγούμενα τεύχη της εφημερίδας σου έλεγαν εκδότης: Ετέρναλ. Προφανώς σε αυτή είχε παραχωρηθεί ο τίτλος. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει. Σε ποιον ανήκει ΣΗΜΕΡΑ ο τίτλος της εφημερίδας.

Δευτερον καλό είναι οι απαντήσεις να έχουν νόημα. Τα πολλά Μπλα Μπλα είναι φτώχεια. Η ερώτηση λοιπόν παραμένει. Αν μπορεί να βγει οικονομικά η εφημερίδα χωρίς το πορτοφόλι του Τσακίρη γιατί έκλεισε το καλοκαίρι τη στιγμή που είχε μπει σε μια πορεία και δεν έγινε  αυτή η προσπάθεια που κάνετε σήμερα;  

Τέλος δεν μπορείς να μιλάς εσύ για δεοντολογία που σε κάθε σχόλιο που κάνεις επιτίθεσαι στους άλλους με χαρακτηρισμούς. Μη μου στείλεις άλλο γράμμα, όχι μόνο δεν θα το δημοσιεύσω αλλά ούτε και θα το διαβάσω. Οσο για το πόσα χρόνια είμαι Πανιώνιος, αν και δεν έχει σημασία θα σου απαντήσω. 48, όσο θυμάμαι τον ευατό μου. Ικανοποιημένος;

Α και κάτι τελευταίο. Ιντριγκες, συνομωσίες κλπ με θέμα τον Πανιώνιο γίνονται στη Νέα Σμύρνη και στα πέριξ της πλατείας. Εκεί να ψάξετε. Και μια που θα τα γράψετε όλα δεν αρχίζετε  γράφοντας μας και εκείνο το ρημάδι που είχαμε τσακωθεί πριν ενάμιση χρόνο γιατί δεν το είχε ρωτήσει ο δημοσιογράφος σας σε κείνη τη συνλεντευξη. Με ποια κριτήρια και γιατί επιλέχτηκε ο Εκρά; Η μήπως και αυτό συνομωσία και κουτσομπολιό είναι και δεν είχαμε ποτέ κανένα τέτοιο παίκτη.

Πάρε και ένα τραγουδάκι όλο δικό σας: Μουφλουζέλης:

Εγώ δεν έχω πάει στο σχολείο
κι ουτε   εχω μάθει γράμματα πολλά
ξερω όμως ότι ένα κι ένα κάνουν δύο
και πως τα φωνήεντα είναι επτά



Ακόμα και αν δεν έχουμε πτυχία εσείς οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να μάθετε ότι έχουμε κοινή λογική και θα πρέπει να τη σέβεστε.

Υ.Γ. Εγώ επειδή είμαι Πανιώνιος και ευτυχώς ζω μακριά από τη Νεα Σμύρνη, δηλαδή μακριά από τα κουτσομπολιά, τις ίντριγκες και τα συμφέροντα που περιτριγυρίζουν τον Πανιώνιο θα αγοράσω το έντυπο σας έτσι για ενίσχυση. Τώρα αν θα το διαβάσω δεν στο υπόσχομαι. Εξαρτάται από το τι θα γράφει.

Υ.Γ.2 Το νέο γράμμα που μου έστειλες το έσβησα χωρίς να το διαβάσω. δεν με ενδιαφέρεις φίλε το κατάλαβες; 

Απορίες ψάλτου ... βηξ

Πανηγυρίζει το Πανιώνιον, ιαχές ακούγονται στον αέρα, καμπάνες ηχούν. Ο Πανιώνιος Κόσμος ξανά στα περίπτερα όχι όμως από την Ετέρναλ αλλά από τους συντελεστές της.

Εγώ λοιπόν ο κατά κόσμον εμπαθέστατος, πτωχός τω πνεύματι μπαγλαματζής εχω κάτι ψιλές απορίες.

Μας είπαν ότι η εφημερίδα  έμπαινε με τα μπούνια μέσα και ο ιδιοκτήτης βαρέθηκε να πλερώνει  να ουμ δεκάδες χιλιάδες το χρόνο για την εφημερίδα. Θα τα πληρώνουν τώρα οι συντελεστές της;
Αν όχι και η εφημερίδα μπορούσε με οικονομία να βγάλει τα έξοδα της τότε γιατί η Ετέρναλ την έκλεισε το καλοκαιράκι και δεν προσπάθησε με οικονομία να την συντηρήσει; Μήπως η τότε νέα διοίκηση ξέροντας τι θα ακολουθήσει βρήκε πάτημα στη χασούρα και έκλεισε μια φωνή που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μόνιμη κριτική; Αν συνέβει αυτό τι άλλαξε τώρα;

Εγω πτωχό μπαγκλαματζί είμαι, δικηγκορίστικα πολλά ντεν ξέρει, ξερει όμως ότι τίτλος Πανιώνιος Κόσμος Ετέρναλ άνηκε. Πως λοιπόν κυκλοφορεί το νέο έντυπο ανεξάρτητα από την Ετέρναλ; Παραιτήθηκαν από τον τίτλο, τον παραχώρησαν, τον πούλησαν, απλά κάνουν τα στραβά μάτια δηλαδή ανέχονται μια κατάσταση  ή δεν άλλαξε τίποτα και απλά μας λένε ότι κυκλοφορεί από τους συντελεστές του;

Εγώ ακόμα και τότε που ο Διογίτο και οι συν αυτώ μου την πέφτανε έλεγα ότι ήθελα μια ανεξάρτητη εφημερίδα που να γράφει την αλήθεια. Χωρίς φίλτρα και παραμορφωτικούς φακούς. Μακάρι η δεύτερη αυτή προσπάθεια να οδηγήσει εκεί. Το αν το πιστεύω ή όχι είναι μια άλλη ιστορία.

Τους αφιερώνω όμως ενα τραγουδάκι
Το πορτοφόλι με το μεγάλο Μάρκο



" Στον κόσμο τον σημερινό, αυτό το ξέρουν όλοι
η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι
η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι
στον κόσμο τον σημερινό, αυτό το ξέρουν όλοι

Αν πορτοφόλι μάθουνε πως έχεις μες στη τσέπη
σου λεν πως είσαι τσέντελμαν, πως είσαι καθώς πρέπει
σου λεν πως είσαι τσέντελμαν, πως είσαι καθώς πρέπει
αν πορτοφόλι μάθουνε πως έχεις μες στη τσέπη

Οι φίλοι σου σε θέλουνε και σε πλησιάζουν όλοι
μονάχα σαν θα μάθουνε πως έχεις πορτοφόλι
μονάχα σαν θα μάθουνε πως έχεις πορτοφόλι
Οι φίλοι σου σε θέλουνε και σε πλησιάζουν όλοι

Το πορτοφόλι, τι τα θες, έχει μεγάλη χάρη
σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάνει παλικάρι
σε κάθε δύσκολη στιγμή, σε κάνει παλικάρι
το πορτοφόλι, τι τα θες, έχει μεγάλη χάρη"

Εκλογές

Σε λιγότερο από ένα μήνα έχουμε λέει αυτοδοικητικές εκλογές. Σε αυτές υποτίθεται ότι πρέπει να ψηφίσουμε δημοτικούς άρχοντες πέρα από το τι πρεσβεύουν.

Τρίχες. Είναι οι πρώτες εκλογές μετά την παράδοση της ανεξαρτησίας μας στο ΔΝΤ. Είναι οι πρώτες εκλογές  μετά το κόψιμο των δώρων τις μειώσεις των μισθών και τις γελοίες απόψεις πως τα φάγαμε μαζί.

Συνεπώς οι υποψήφιοι χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που εκπροσωπούν όλους όσους διαχειρίστηκαν εξουσία και με τον α ή τον β τρόπο συμμετείχαν στο ξεπούλημα της Ελλάδας όλα αυτά τα χρόνια και σε αυτούς που αντιστάθηκαν στο ξεπούλημα αυτό.  Σε αυτούς που βλέπουν τα αίτια που έφεραν αυτά τα αποτέλέσματα και εναντιώνονται σε αυτά και σε αυτούς  που μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια θέλοντας να μας κλείσουν για άλλη μια φορά στο μαντρί ώστε τελικά να δικαιώσουμε με την ψήφο μας την καταστροφική επιλογή τους για τη χώρα.

Αυτούς τους γράφουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι, ξαναθυμόμαστε τις παραδόσεις μας που ξεκινάνε από τις Θερμοπύλες τη Σαλαμίνα και φτάνουν  μέχρι την κλεφτουριά, τον Αρη και το Νοέμβρη του 73  και αντί για βόλια απο καρυοφίλια ρίχνουμε την ψήφο.



Μαζί λοιπόν με τον Μίκη (στα καλά του), τη Μαρία και τον Αντώνη τραγουδάμε  ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι από τα "Τραγούδια του Αντρέα" (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=36185):

http://www.youtube.com/watch?v=kbskH4aY9bE

Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Καλογιάννης & Μαρία Φαραντούρη ( Ντουέτο )

Σου είπαν ψέμματα πολλά,
ψέμματα σήμερα σου λένε ξανά
κι αύριο ψέμματα ξανά θα σου πουν,
ψέμματα σου λένε οι εχθροί σου
μα κι οι φίλοι σου, σου κρύβουν την αλήθεια.

Ψεύτικη δόξα σου τάζουν οι ψεύτες
μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν,
πού πας με ψεύτικα όνειρα;
πού πας με ψεύτικα όνειρα;

Καιρός να σταματήσεις,
καιρός να τραγουδήσεις,
καιρός να κλάψεις και να πονέσεις,
καιρός να δεις.

Και βέβαια δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε την ιστορία μας όπως την περιέγραψε ο Καμπανέλης στο Μεγάλο μας Τσίρκο το καλοκαίρι του 73. Το επόμενο τραγούδι τραγουδισμένο από το Ρωμιάκι του θεάτρου μας (Τζένη Καρέζη) και τον αξεπέραστο κρητίκαρο Νίκο Ξυλούρη αναφέρεται υποτίθεται  στην απομάκρυνση του Όθωνα.  

http://www.youtube.com/watch?v=2UjwZo4wmRk&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=qEK-p8IGfS8&feature=related

Τα δυο αυτά είναι το ζουμί μετά τους τραπεζίτες. Ολόκληρο εδώ:




Λαε μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι λοιπόν, η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή του σκλάβου που του μέλλει να χαθεί:

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

Στερνή μου Γνώση να σε είχα πρώτα

Έπεσε το μάτι μου σε ένα από τα ενημερωτικά μπλογκς (http://sarotiko.blogspot.com/2010/09/blog-post_4161.html). Κοίτα τι λένε οι άνθρωποι: Εκανε λέει το Ινστιτούτο για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού έρευνα και βρήκε ότι οι μισοί Ρουμάνοι νοσταλγούν λέει τον κομμουνισμό. Φαντάσου αν την έρευνα δεν την έκανε τον αντικειμενικό αυτό Ινστιτούτο τι ποσοστό θα έβγαζε.

"«Οι μισοί από τους ερωτηθέντες λένε πως η ζωή στη Ρουμανία ήταν καλυτερη πριν από το Δεκέμβριο του 1989 [όταν έπεσε ο κομμουνισμός], ενώ το 23% θεωρεί ότι ήταν χειρότερη και το 14% πως ήταν παρόμοια» διευκρινίζει το ρουμανικό Ινστιτούτο Έρευνας για τα Εγκλήματα του Κομμουνισμού και Μνήμης της Εξορίας "

Και όχι μόνο αυτό αλλά φροντίζει να μας καθησυχάζει (ευτυχώς) : "Το Ινστιτούτο Έρευνας υπογραμμίζει πως η έρευνα «δεν μπορεί να αναγνωσθεί μονομερώς ως ένδειξη και μόνο μιας νοσταλγίας για το κομουνιστικό καθεστώς»." αλλά "Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, οι κύριοι λόγοι για τους οποίους οι ερωτηθέντες υποστηρίζουν πως η ζωή ήταν καλύτερη υπό τον κομμουνισμό είναι η ασφάλεια της εργασίας (62%), το βιοτικό επίπεδο (26%) και η πρόσβαση στην ιδιοκτησία (19%).".

Ευτυχώς που στα άλλα κράτη του τεως υπαρκτού σοσιαλισμού οι κάτοικοι δεν έχουν τέτοιες αντιλήψεις και μπορούμε εμείς οι πεφωτισμένοι υπέρμαχοι του καπιταλισμού να κοιμόμαστε ήσυχοι:
"Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2009, το 72% των Ούγγρων πίστευε ότι το παρόν ήταν χειρότερο από την κομμουνιστική περίοδο και την ίδια γνώμη είχε το 62% των Βουλγάρων και των Ουκρανών."

Για τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών δεν θέλω σχόλια. Τα σχόλια σας στο αντικειμενικό Ινστιτούτο για τα εγκλήματα του Κομμουνισμού στη Ρουμανία και τα παρόμοια του σε Βουλγαρία, Ουγγαρία και Ουκρανία. 

Εγω μόνο θα τραγουδήσω μαζί με την Μαρία Φαραντούρη τον Χάρη 1944 σε ποίηση Μανώλη Αναγνωστακη από τις σειρές τραγουδιών που έγραψε ο Μίκης όταν επί χούντας ήταν εξόριστος στη Ζάτουνα και έμειναν γνωστές με το όνομα Αρκαδίες. Από την Αρκαδία 8 αν θυμάμαι καλά (καθώς στο δίσκο είναι μαζί με την 6).

(http://www.youtube.com/watch?v=rNYVxQK5Or4),(http://www.youtube.com/watch?v=k8AwVI7daX8) (Δύο βιντεάκια , διαλέγετε και παίρνετε).

Χάρης 1944 (http://users.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/manolhs_anagnwstakhs_poems.htm#%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%97%CE%A3_1944)

Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ καὶ ξεδιπλώναμε ἀκούραστα τὶς ὧρες μας
Τραγουδούσαμε σιγὰ γιὰ τὶς μέρες ποὺ θὰ ῾ρχόντανε
φορτωμένες πολύχρωμα ὁράματα
Αὐτὸς τραγουδοῦσε, σωπαίναμε, ἡ φωνή του
ξυπνοῦσε μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦσαν τὴ νιότη μας
Μερόνυχτα ἔπαιζε τὸ κρυφτὸ μὲ τὸ θάνατο
σὲ κάθε γωνιὰ καὶ σοκάκι
Λαχταροῦσε ξεχνώντας τὸ δικό του κορμὶ νὰ χαρίσει
στοὺς ἄλλους μίαν Ἄνοιξη.

Ἤμασταν ὅλοι μαζὶ μὰ θαρρεῖς πῶς αὐτὸς ἦταν ὅλοι.

Μιὰ μέρα μᾶς σφύριξε κάποιος στ᾿ ἀφτί: «Πέθανε ὁ Χάρης»
«Σκοτώθηκε» ἢ κάτι τέτοιο. Λέξεις ποὺ τὶς ἀκοῦμε κάθε μέρα.
Κανεὶς δὲν τὸν εἶδε. Ἦταν σούρουπο.
Θά ῾χε σφιγμένα τὰ χέρια ὅπως πάντα
Στὰ μάτια του χαράχτηκεν ἄσβηστα ἡ χαρὰ
τῆς καινούριας ζωῆς μας
Μὰ ὅλα αὐτὰ ἦταν ἁπλὰ κι ὁ καιρὸς εἶναι λίγος.
Κανεὶς δὲν προφταίνει.

...Δὲν εἴμαστε ὅλοι μαζί. Δυὸ τρεῖς ξενιτεύτηκαν
Τράβηξεν ὁ ἄλλος μακριὰ μ᾿ ἕνα φέρσιμο ἀόριστο
κι ὁ Χάρης σκοτώθηκε
Φύγανε κι ἄλλοι, μᾶς ᾖρθαν καινούριοι, γεμίσαν οἱ δρόμοι
Τὸ πλῆθος ξεχύνεται ἀβάσταχτο, ἀνεμίζουνε πάλι σημαῖες
Μαστιγώνει ὁ ἀγέρας τὰ λάβαρα.
Μὲς στὸ χάος κυματίζουν τραγούδια.

Ἂν μὲς στὶς φωνὲς ποὺ τὰ βράδια τρυποῦνε ἀνελέητα τὰ τείχη
Ξεχώρισες μία: Εἶν᾿ ἡ δική του. Ἀνάβει μικρὲς πυρκαγιὲς
Χιλιάδες μικρὲς πυρκαγιὲς ποὺ πυρπολοῦν
τὴν ἀτίθαση νιότη μας
Εἶν᾿ ἡ δική του φωνὴ ποὺ βουίζει στὸ πλῆθος
τριγύρω σὰν ἥλιος
Π᾿ ἀγκαλιάζει τὸν κόσμο σὰν ἥλιος
ποὺ σπαθίζει τὶς πίκρες σὰν ἥλιος
Ποὺ μᾶς δείχνει σὰν ἥλιος λαμπρὸς τὶς χρυσὲς πολιτεῖες
Ποὺ ξανοίγονται μπρός μας λουσμένες
στὴν Ἀλήθεια καὶ στὸ αἴθριο τὸ φῶς."


Μπορεί κάποιοι να φύγανε αλλά  έρχονται άλλοι καινούργιοι. Θα ξαναγεμίσουνε οι δρόμοι, θα ξανακυματίσουνε οι σημαίες.

120 χρόνια

Πριν από μέρες όταν σκεφτόμουνα το ποστ των 120 χρόνων θυμόμουνα τις κουβέντες που μου είχε πει κάποιος πριν απο 35 χρόνια:"Ο Πανιώνιος είναι σαν το λύκο. Εχει γερό σβέρκο γιατί κάνει τις δουλειές του μονάχος".

Είχα αποφασίσει τότε να αφιερώσω το "Της Γερακίνας Γιος" (http://www.youtube.com/watch?v=nX-VGkiGWus&feature=related -ολα τα λεφτά η φάτσα του Βαγγέλη Κορακάκη στην αρχή )στην πορεία της ομάδας που τόσα χρόνια κόντρα και περα από το ΠΟΚ γραφει τη δική της ιστορία.

Ομως τα όσα επακολούθησαν το ματς της Ξάνθης με ανάγκασαν να αφιερώσω το τραγούδι στους μάγκες που τελειώσαν το ματς. Δεν το μετανοιώνω. Ξαναλέω μπράβο στους μάγκες αυτούς. Μαζί τους ούτε γω ζω γονατιστός στα κελεύσματα της κάθε Σουπερλιγκ.

Τωρα όμως έχουμε τα 120 χρόνια. Ποιο άσμα ταριάζει; Νομίζω "το Παλιόσκαρο" του μεγάλου Βαγγέλη Κορακάκη , Καισαριανιώτη Πανιώνιου. Το άσμα είναι γραμμένο για την Ελλάδα αλλά δεν είναι η ιστορία του Πανιωνίου μια μικρογραφία της Ελλάδας; Μιας μικρής χώρας που παλεύει ανάμεσα στα μεγαθήρια να επιβιώσει και πότε πότε κάνει ξεπετάγματα; Που τροφοδοτεί με τα μυαλά της όλες τις μεγάλες δυνάμεις;  Δεν είναι ο Πανιώνιος ένα παλιόσκαρο που οι ρουφιάνοι που απομυζούν όχι μόνο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αλλά γενικά τον επαγγελματικό αθλητισμό θα χαίρονταν αμα βούλιαζε; Αυτό όμως δεν συνεχίζει να ταξιδεύει, να ψάχνει λιμάνι, να κοιτά τον ήλιο; (Αυτό με τόσους ξένους είναι ενα ερωτηματικό για το ποδόσφαιρο αλλά πιστευω ότι η φάση αυτή θα ξεπερασθεί).  Σίγουρα όμως τον δρόμο τον δείχνει το πόλο που κυρίως με έλληνες είναι στη δεύτερη θέση. 

Το Παλιόσκαρο λοιπόν (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=37086)



(http://www.youtube.com/watch?v=oPC4TZT7oh0&feature=related)

Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση : Βαγγέλης Κορακάκης . Από το δίσκο "εκεί που σβήνει ο άνεμος"

Εις τον Εικοστό αιώνα
μες το μάτι του κυκλώνα
έπεσε ένα καραβάκι
που ταξίδευε γιαλό
Μες τα βράχια το φουντάρει
μα δεν πήρανε χαμπάρι
πως τα αμπάρια ήταν κάργα
φορτωμένα με χρυσό

Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε

Το έβλεπαν να ταξιδεύει
μα δεν ξέραν τι γυρεύει
σημασία δεν του δίναν
γιατί ήτανε παλιό
Απ' την Κρήτη έως τον Έβρο
το παλιόσκαρο είχε νεύρο
τρικυμίες και φουρτούνες
που το βρίσκανε σωρό

Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε
Τι παράξενο καράβι
τι κουστούμι να μας ράβει
έτσι λέγαν οι ρουφιάνοι
το έβλεπαν από καιρό
Άσ' τε το για να βουλιάξει
να καεί και να ρημάξει
το πολύ πολύ να μείνουν
τα συντρίμμια στον αφρό

Κι αυτό ταξίδευε λιμάνι γύρευε
άγκυρα έριχνε τον ήλιο έδειχνε

Μοναξιές

Πόσο μόνοι μπορούν να αισθάνονται 22 άνθρωποι στην Ξάνθη;

Είδα το παιγνίδι χτες, διάβασα και τα σχόλια στο διαδίκτυο, τα περισσότερα γραμμένα από ανθρώπους που δεν έχουν παίξει ποτέ μπάλα, για αυτό και σε πολλά σημεία σε κάνουν να γελάς.

Εγω λοιπόν χτες είδα μια ομάδα να ξεκινά καλά αλλά να νοιώθει μόνη.

Μόνη καθώς οι φίλαθλοι της (λέμε τώρα) την έχουν βάλει στο μάτι και περιμένουν πως και πως για να βγάλουν την χολή από μέσα τους.

Μόνη γιατί η διοίκηση όχι μόνο την άφησε απροστάτευτη αλλά την στοχοποίησε κιόλας. Έβλεπα χτες τον διαιτητή (σύμφωνα με το φύλλο αγώνα). Σε μια κοκκορομαχία Βαζ Τε και κάποιου άλλου στην αρχή κάρτα δείχνει μόνο στον Βαζ Τε. Στο κλάδεμα που τρώει ο Ριέρα όχι μόνο δεν βγάζει κάρτα όχι δεν κάνει καμία παρατήρηση αλλά ούτε καν φάουλ δεν σφύριξε. Αναρωτιέμαι κατά πόσο οι δυο κάρτες του Τσότσαλιτς ήταν πιο επικίνδυνες από το κλάδεμα που έφαγε ο πιο επικίνδυνος μέχρι εκείνη τη στιγμή πάικτης του Πανιωνίου. Απλά στον Τσότσαλιτς δόθηκαν ένω στην Ξάνθη όχι. Αν ο διαιτητής είχε δείξει την κίτρινη εκεί θα είχε κρατήσει το παιγνίδι. Γιατί αν αυτά τα κλαδέματα τα αφήνει δίνει στους παίκτες την αντίληψη ότι επιτρέπει το σκληρό παιγνίδι. Στην πραγματικότητα βεβαια μόνο από τη μια ομάδα (όπως φάνηκε στη συνέχεια).  Η διοίκηση θα έπρεπε να προστατεύσει την ομάδα και όχι να αφήσει το θέμα του σκαψίματος του γηπέδου έτσι. Τωρα την έχουν όλοι στην μπούκα. Κόντρα με Μαρινάκη, με Καθημερινή και Σκάι, με ΟΥΕΦΑ, με ΑΕΚ. Υπάρχει κάποιος φίλος; Μόνο ίσως ο Βαρδινογιάννης που την έκανε από τον ΠΑΟ. Η διοίκηση υπάρχει και για να πολιτεύεται μέσα στο ... του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μόνη γιατί και ο προπονητής ξέρει ότι φταίει δεν φταίει αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο. Ηδη κάποιοι γράφουν ότι έχει βρεθεί ο αντικαταστάτης του.

Οταν λοιπόν νοιώθεις μόνος σου και όπου και να κοιτάξεις βλέπεις εχθρους το αποτέλεσμα είναι ή να τα παρατήσεις ή να σκυλιάσεις και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτό έγινε χτες. Ανάμεσα στις δυο αντιδράσεις είναι αυτή που προτιμώ. Δείχνει αντοχές, δείχνει ελπίδα, δείχνει υγεία.

Αφιερωμένο μέσα από την καρδιά μου στους 9 που τελείωσαν το χτεσινό παιγνίδι, στο Φανούρη και στον Μπάλαμπαν: Της Γερακίνας Γιός (Τσιτσάνης) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=5138)

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Λαμπράκη || Στέλιος Καζαντζίδης

(http://www.youtube.com/watch?v=jufLcQ7cdrI)

Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω
το γλυκό σου γράμμα, ωχ, μανούλα μου
Καλοκαίρι κι είναι κρύο
ένα μέτρο επί δύο
είναι το κελί μου, ωχ, μανούλα μου

Μα εγώ δε ζω γονατιστός ,
είμαι της γερακίνας γιος (2)
Τι κι αν μ' ανοίγουνε πληγές
εγώ αντέχω τις φωτιές (2)
Μάνα μη λυπάσαι, μάνα μη με κλαις

Ένα ρούχο ματωμένο
στρώνω για να ξαποσταίνω
στο υγρό τσιμέντο, ωχ, μανούλα μου
Στο κελί το διπλανό μου
φέραν κάποιον αδελφό μου
πόσο θα τραβήξει, ωχ, μανούλα μου

Μα εγώ δε ζω γονατιστός.

Υπομονή

Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε το κατ' εξοχήν ζητούμενο από τον κόσμο είναι η υπομονή.

Υπομονή και η οικονομία θα φτειάξει (τώρα αν μέχρι τότε πεθάνουν μερικές εκατοντάδες από το ίδιο τους το χέρι δεν τρέχει τίποτα, οι τράπεζες να είναι καλά).

Υπομονή και η ανεργία θα μειωθεί, ε και αν δεν έχετε δουλειά έχετε ελευθερία του λόγου μην το ξεχνάτε. Μην ξεχνάτε και εκείνο τον γκουρού που για 70 χρόνια δεν έχει φάει τίποτα, εσείς γιατί θέλετε να τρώτε;

Υπομονή και η παιδεία και η υγεία θα φτειάξουν (το ότι τόσα χρόνια συνεχώς χειροτερεύουν δεν μας απασχολεί, το μέλλον είναι λαμπρόν, πως λέμε ο κήπος είναι ανθηρός; Κατί τετοιο). 

Υπομονή και αν ακριβαίνει το ψωμί υπάρχει και το παντεσπάνι κατά τη γαλλική βασιλική ρήση. 

Υπομονή και αν το πετρέλαιο θέρμανσης θα αποκτήσει την ίδια τιμή με το κίνησης, υπάρχει λύση, μια λύση που θα σας ζεσταίνει χωρίς να χρειάζεστε σόμπες. Το λέει και το άσμα (Π. Τούντας- Μπήκ ο χειμώνας, τραγούδι ο μεγάλος Στράτος Παγιουμτζής,ο μόνος Στράτος του ρεμπέτικου):
"Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει απο το κρύο,
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό,
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό

.....
Κι αν δεν ανάβουμε, κουκλίτσα μου, μαγκάλι,
θα ‘μαι ζεστός μεσ’ στη δική σου την αγκάλη,
το πιο θερμό καλοριφέρ είν’ τα φιλιά,
σαν θα κοιμόμαστε, κουκλίτσα μ’ αγκαλιά,"

Υπομονή, υπομονή, υπομονή.

Κάνε λιγάκι υπομονή λοιπόν του Τσιτσάνη (αλλιώς Μην απελπίζεσαι) (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=277) , απαγορευμένο το 1951 γιατί κάποιοι "ανθέλληνες" αντί για καινούργια αγάπη  τραγουδούσαν καινούργια Ελλάδα. Και τι σημαινε η λέξη Χαραυγή;
"Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Πόλυ Πάνου & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο ) || Γιώργος Νταλάρας || Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Μην απελπίζεσαι και δε θ' αργήσει
κοντά σου θα 'ρθει μια χαραυγή
καινούργια αγάπη να σου ζητήσει
κάνε λιγάκι υπομονή

Διώξε τα σύννεφα απ' την καρδιά σου
και μες το κλάμα μην ξαγρυπνάς
τι κι αν δε βρίσκεται στην αγκαλιά σου
θα 'ρθει μια μέρα μην το ξεχνάς

Γλυκοχαράματα θα σε ξυπνήσει
και ο έρωτας σας θ' αναστηθεί
καινούργια αγάπη θα ξαν' αρχίσει
κάνε λιγάκι υπομονή"
 
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι από τον Μπρεχτ που τραγουδάει σε μουσική Χ. Αισλερ (στα ελληνικά τραγουδήθηκε το 1979 από την Μαρία Φαραντούρη):

"Τωρα ήρθ η ώρα, για μάχη και για ζωή,
γροθιά σου η γροθιά μου, διπλα φίλε στάσου
Η ΠΕΙΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ"
 
Υ.Γ.  Το μόνο κομμάτι της ζωής μας που αξίζει να δείχνουμε κάποια  υπομονή (γιατί δεν έχει πρακτικά καμία αξία) είναι το ποδόσφαιρο. Αν λοιπόν κάποιος έκανε υπομονή 5 μήνες με τον Φερέρα πως δεν μπορεί να κάνει 2 αγωνιστικές τώρα; Ελα ντε.

Εκδίκηση

Ο τίτλος για το σημερινό παιγνίδι μιας εφημερίδας θα μπορούσε να είναι ότι η "εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο".  Ο αποδιοπομπαίος τράγος του Πανιωνίου πήρε μια ομάδα στη Β Εθνική σε δυο χρόνια την ανέβασε στην Α και στο πρωτο της παιγνίδι κέρδισε τον Πανιώνιο μέσα στη Νέα Σμύρνη. Ταυτόχρονα ο αντικαταστάτης του αφού πέταξε δεκάδες εκατομμύρια κατήντησε την ομάδα πειραματόζωο στα χέρια του κάθε Κιντή.  Η αλήθεια είναι ότι ο Μπέος ξέρει από μπάλα σε αντίθεση με τα σημερινά αλλά και τα προηγούμενα στελέχη της ΠΑΕ που ελάχιστα γνώριζαν το αντικείμενο. Θυμάμαι βέβαια (και μάλλον είμαι ο μόνος που ακόμα θυμάμαι καθώς οι περισσότεροι έπνιξαν την μνήμη στο κρασί) και τις ατάκες Λεμονή για τα ληγμένα DVD αλλά και όλα τα υπόλοιπα.

Θυμάμαι επίσης τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για την αξιοπρέπεια και το πρόσωπο της ομάδας. Σήμερα πέρα από τη δίκαιη κόντρα μας με  την ΑΕΚ είμαστε σε κόντρα με τον Σκαι και την Καθημερινή, σε κόντρα με την ΕΠΟ για τους Αλβανούς, σε κόντρα με τον Ολυμπιακό (δηλώσεις Μαρινάκη). Καταγγέλουμε σκοτεινές δυνάμεις που μέχρι και να μας ρίξουν απειλούν. Τι διαφορετικό από την εποχή του Μπέου που είμασταν σε κόντρα με όλο το Σύμπαν; Σήμερα οι "φίλαθλοι" μας μας κάνουν ρεζίλι καταστρέφοντας το ίδιο μας το γήπεδο. Αλλη μια εκδίκηση του Μπέου που ήταν σε μόνιμη κόντρα μαζί τους.

Η αλήθεια επίσης είναι ότι με γελοίες δικαιολογίες τα στελέχη που έδειξαν ότι μπορούν να προσφέρουν έργο διώχτηκαν.  Θυμάμαι κάποτε που προσπαθούσαμε να πείσουμε τον Ιωαννίδη όταν έφυγε από τον Αρη να αναλάβει το μπάσκετ. Ο Ιωαννίδης που είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής στην Ελλάδα έριχνε χαστούκια στους παίκτες του την ώρα του αγώνα. Εμείς διώξαμε τον Λίνεν γιατί τσακώθηκε λέει ο γαμπρός του με κάποιους παίκτες. Η αχαριστία σε αυτό το σύλλογο είναι πολύ συνηθισμένη. Το ποια ήταν τελικά η αξία του Λίνεν το δείχνουν τα αποτελέσματα των επόμενων.   Τα  αποτελέσματα αυτά είναι η κρύα εκδίκηση του Λίνεν για όσα έχει ακούσει από τα διάφορα παπαγαλάκια.

Διώξαμε τον αντιπρόεδρο γιατί μια σελίδα του έκανε επίθεση, διώξαμε τον Παράσχο γιατί ήταν προπονητής έμπειρος και δεν θα δεχόταν την κατάσταση που δέχεται ο αντικαταστάτης του. Θεοποιήσαμε τον Φερέρα γιατί οι παίκτες του λέει έτρεχαν, θεοποιούμε φέτος τον Μπακσμπο ή όπως αλλιώς τον λένε νομίζοντας ότι το ποδόσφαιρο είναι στίβος που κερδίζει όποιος τρέχει ποιο γρήγορα.   Μέχρι χτες κάποιοι θεοποιούσαν τον Ομο προσπαθώντας να μας πείσουν  ότι είναι ο διάδοχος του Μπεκενμπάουερ, σήμερα είναι στον πάγκο και τον είχαμε για σουτάρισμα.

Μη έχοντας το προνόμιο να έχω φάει με τον Στάρε μπορώ να του πω ότι με το συμπάθειο αλλά έχει την απόλυτη ευθύνη για τα σημερινά χάλια. Δεν θα σταθώ στην παράλογη για μένα ενδεκάδα. Ηξερα ότι ο Βαζ Τε δεν είναι έτοιμος. Οχι αλλά ξεκίνησε. Ο Κούκετς που πήγε περσι πολύ καλά στον δεύτερο γύρο έμεινε στον πάγκο. Θα σταθώ όμως στο ρόστερ. Αν δεν τον ικανοποιούσε το ρόστερ και όλα αυτά τα καλοκαιρινά σαφάρι παικτών θα έπρεπε να παραιτηθεί. Εμεινε, τα αποδέχτηκε άρα έχει την ευθύνη. Πιστεύω ότι είναι ένας από τους λόγους που επιλέχτηκε. Στο ότι δεν θα αντιδρούσε σε τίποτα.

Σήμερα απέναντι μας είχαμε τον Μπέο, τον Γιαννόπουλο που φροντίσαμε να τον διώξουμε κακήν κακώς μόλις άλλαξαν τα κόζια, τον Μπρέσκα. Εμείς ποιους είχαμε;  Αυτό που χρειάζεται ο Πανιώνιος είναι έναν παράγοντα τσακάλι (αλλά ταυτόχρονα και συμβατό με την ηθική και την ιστορία του συλλόγου)  που να ξέρει από μπάλα, ώστε τα τόσα λεφτά που ξοδεύονται να πιάνουν τόπο.

Μια καλή αρχή πάντως μέχρι να βρούμε έναν τέτοιο παράγοντα τσακάλι είναι να βρούμε έναν προπονητή της προκοπής. Ξέρω έναν που προς το παρόν είναι άνεργος, δυτικοευρωπαίος με εμπειρία στην ελληνική πραγματικότητα και το όνομα του που έχει 5 γράμματα αρχίζει από Λ.

Και επειδή το μπλογκ είναι μουσικοχορευτικό θα πρέπει να υπάρχει και το κατάλληλο τραγούδι. Η ζωή μας θέλει γλέντι. Ανεξάρτητα από τα τεράστια συμφέροντα μέσα και έξω απο τις ΠΑΕ, τις αθλητικές εφημερίδες, τους συνδέσμους φιλάθλων το ποδόσφαιρο είναι γλέντι. Από τη (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=4993)

"Στίχοι: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς
Μουσική: Γιάννης Παπαϊωάννου, Ψηλός, Πατσάς
Πρώτη εκτέλεση: Οδυσσέας Μοσχονάς, Σαμιώτης
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Τσαουσάκης || Ελένη Βιτάλη || Μανώλης Αγγελόπουλος

Πέντε Έλληνες στον ʼδη
ανταμώσαν ένα βράδυ
Και το γλέντι αρχινάνε
κι όλα γύρω τους τα σπάνε

Με μπουζούκια, μπαγλαμάδες
τρέλαναν τους σατανάδες
Κι από κέφι ζαλισμένοι
χόρευαν οι κολασμένοι

Στο ρωμαίικο τραγούδι
κάηκε το πελεκούδι
Κι όλοι φώναζαν αράδα
να μας ζήσει η Ελλάδα" 

H Αλήθεια

Ζούμε σε μέρες όπου ο καθένας έχει την αλήθεια του. Αλλη αλήθεια ο Λοβέρδος με τον υπουργικό μισθό και την θέση του καθηγητή Πανεπιστημίου , άλλη αλήθεια οι εργαζόμενοι του Κατσέλης στη Θεσσαλονίκη που κλείνει. Άλλη αλήθεια ο Βγενόπουλος της Μαρφίν, άλλη αλήθεια οι χιλιάδες μεροκαματιάρηδες που πήραν στεγαστικά ή άλλα  δάνεια από τις τράπεζες. Αλλη αλήθεια ο Κιντής με τα μαύρα διαμάντια από τη Νιγηρία, άλλη αλήθεια οι ποδοσφαιριστές-πρόσφυγες όπως τους είδαμε στην εκπομπή "εμπόλεμη ζώνη".
Αλλη η αλήθεια του Ακη, άλλη του Βασίλη, άλλη η δικιά μου. 

Ολη αυτή την κατάσταση την περιγράφει πολύ καλά ο μεγάλος Βαγγέλης Κορακάκης στο τραγούδι του "Η αλήθεια και το Ψέμα". Από τη σελίδα https://stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=22143


Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης
Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιώτα Νέγκα

Δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή, είναι ένα ψέμα
δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή
Ο καθένας ξεκινάει για να βγει σε κάποιο τέρμα
που ορίζει το μυαλό του κι η ψυχή

Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του
είναι ο σταυρός και το δικό του το βουνό
Η αλήθεια καθενός είναι το ψέμα του
που το έφτιαξε να μοιάζει αληθινό

Σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή και με τρομάζει
σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή
Το ένα κόβει και μοιράζει το ψωμί και το άλλο σφάζει
το ένα δίνει συμφορά το άλλο πνοή

Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του
είναι ο σταυρός και το δικό του το βουνό
Η αλήθεια καθενός είναι το ψέμα του
που το έφτιαξε να μοιάζει αληθινό 

Ομως υπάρχει και η απάντηση. 1975 και ο Λουκιανός Κελαηδόνης γράφει τα 'Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας" σε στίχους Νεγρεπόντη . Μέσα σε αυτό τον δίσκο υπάρχουν διαμάντια. Ενα από αυτά είναι και οι "εννοιες".(http://commusic.wordpress.com/)


Οι έννοιες
“Όταν τον κόσμο κυβερνά η ατιμία
το να σαι τίμιος είναι αδικία
Ξεχώρισε μια και καλή
τι είναι το δίκιο
τι ειναι η τιμή
και μην ακούς όσους μετράνε
στα μέτρα τους και σ’ αδικάνε
Όταν τον κόσμο κυβερνά η ατιμία
το να σαι δίκαιος είναι ανοησία
Ξεχώρισε απ’ την αρχή
πια είναι η θέση σου η σωστή
μόνο της τάξης σου το δίκιο
είναι τίμιο κι αντρίκιο
Όταν τον κόσμο κυβερνά η ατιμία
το να σαι τίμιος είναι αδικία” 

Από όλες τις αλήθειες αυτή είναι η μόνη που μετράει. 

 

Πόρτα

Ένα παλιό σύνθημα που δονούσε τις πορείες στα νειάτα μου ήταν:"Εξω οι Αμερικάνοι, και ο τελευταίος να κλεισει την πόρτα πίσω του".

Σήμερα στον Πανιώνιο αμφιβάλλω αν θα υπάρχει κανείς για να κλεισει την πόρτα. Πολύ φοβάμαι ότι ο κύκλος που άνοιξε πριν 4 χρόνια κλείνει και κλείνει με πολύ άσχημο τρόπο.

Από το http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=1056 το καταπληκτικό "Δυο πόρτες έχει η ζωή" σε στίχους της μεγάλης Ευγενίας Παπαγιαννοπούλου. 

Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης
Άλλες ερμηνείες: Σωτηρία Μπέλλου

Το τελευταίο βράδυ μου
απόψε το περνάω
κι όσοι με πίκραναν πολύ
τώρα που φεύγω απ' τη ζωή
όλους τους συγχωρνάω

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Εκεί που πάω δεν περνά
το δάκρυ και ο πόνος
τα βάσανα και οι καημοί
εδώ θα μείνουν στη ζωή
κι εγώ θα φύγω μόνος

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να 'ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα

Όλα είναι ένα ψέμα
μια ανάσα μια πνοή
σαν λουλούδι κάποιο χέρι
θα μας κόψει μιαν αυγή

Απογοήτευση

Χτες το βράδυ παρακολούθησα την παρουσίαση από την θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ στο θέατρο βράχων Βύρωνα  του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλη "Εχθρός Λαός".  Η παράσταση ήταν πολύ καλή και οι ρόλοι είχαν διανεμηθεί με μεγάλη επιτυχία. Αυτός που έπαιζε τον Κοκό αλλά και αυτός που έπαιζε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο ήταν εξαιρετικά πετυχημένοι.  Δύο σημεία δεν μου άρεσαν. Το πρώτο που άλλαξαν το τραγούδι της φυλακής και αντί να πουν το "Μην παντρευτείς τη μοναξιά μην πάρεις το σκοτάδι" είπαν ένα του Θάνου Μικρούτσικου και το γεγονός πως στο τέλος ο εχθρός λαός ταυτίστηκε με το ΠΑΜΕ (αναμενόμενο βέβαια λόγω του θιάσου).

Ο εχθρός λαός είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε μια συνταξούλα στα γεράματα για να μην πεινάσουμε, είμαστε όλοι εμείς που θέλουμε να κυβερνάνε αυτοί που θα έχουμε διαλέξει και κανένας πια να μην μας κοροιδέυει. Μέσα σε αυτούς είναι φυσικά τα παιδιά του ΠΑΜΕ αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Πάντως συγχαρητήρια για την προσπάθεια, ήταν μια όαση μέσα στην παπαριά που κυκλοφορεί. Γλυτωσαμε για μια μέρα από τα ρεάλιτυ και τις άλλες τρίχες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν. Το έργο θα παιχτεί και στη Νίκαια και σε άλλοα ένα σημείο, νομίζω τον Ιούλιο. Αξίζει να το δεί κανείς.

Η απογοήτευση είναι μεγάλη γιατί αυτό είναι ένα έργο  που περιγράφει τα πολιτικά προβλήματα και την έλλειψη δημοκρατίας που αντιμετώπιζε η Ελλάδα στην δεκαετία του 1960. Δυστυχώς τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και σήμερα. Σήμερα δεν μας κυβερνά πια ο απεσταλμένος των ΗΠΑ αλλά η τρόικα του ΔΝΤ και οι τραπεζίτες. Σήμερα δεν έχουμε τραμπούκους με μολότωφ  αλλά κουκουλοφόρους με μολότωφ, σήμερα  δεν έχουμε τον Σωτήρη Πέτρουλα αλλά τους νεκρούς της Μαρφίν, σήμερα δεν έχουμε πολιτικό πραξικόπημα έχουμε ασφαλιστικό ξεθεμελίωμα. Σήμερα δεν βγαίνουμε από μια περίοδο μετανάστευσης αλλά κάποιοι υποβάλλουν στους νέους ότι ίσως είναι καλύτερο να φύγουν από τη χώρα. Σήμερα δεν τα πιάνουν οι βουλευτές και οι υπουργοί  από το παλάτι για να ρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση, τα πιάνουν από τις εταιρίες και τα μοναστήρια για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους.

Μια από τα ίδια λοιπόν. Απλά άλλαξαν τα πρόσωπα. 50 χρόνια και δεν πήγαμε τελικά ούτε ένα βήμα μπροστά.


Ο αδερφός τον αδερφό (http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=24741)


Μουσική Μίκης Θεοδωράκης:
"Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Τζένη Καρέζη ( Ντουέτο )

...απ' το '44 κι από το γλυκοχάραμα
ο αδελφός τον αδελφό
με σύμβουλο ένα βρετανό
ποτίζουν αίμα το στενό
με σύμβουλο ένα βρετανό...

...'46 εγύρισε στον σβέρκο μας θρονιάστηκε
κι ο αδερφός τον αδερφό
με σύμβουλο παλατιανό
κανόνια σέρνουν στο βουνό
με σύμβουλο παλατιανό...

...'47 κι ανάθεμα όλα δικά τους τ' θελαν
κι αδερφός τον αδερφό
με σύμβουλο αμερικανό
χορταίνει νιάτα το βουνό
με σύμβουλο αμερικανό...

...προδότες και δοσήλογοι όλοι καλοδεχούμενοι
πατριώτες και αγωνιστές
στον τοίχο και στις φυλακές
Νταχάου σε ελληνικό νησί
κι ένας σοφός υμνολογεί...

" Η Μακρόνησος είναι ο Παρθενών της συγχρόνου Ελλάδος"

...κι απ' τα '54 το μέλλον μας ανθόσπαρτο
το σύστημα έχει οργανωθεί
και ο λαός φακελωθεί
οι σύντροφοι εκτελεστεί
οι πλάκες έχουν πλυθεί...

...μα ένας σοφός ανησυχεί...
"Δεν έχω ανάγκη από ήρωες, θέλω Χίτες σκυλιά λυσσασμένα που να γαυγίζουν"

...Στεριώνουνε της τάξη τους μένουν συναμετάξυ τους
πέρνουν το φόρο απ΄το φτωχό
τον κάνουν δάνειο κρατικό
κεφάλαιο εφοπλιστικό
κεφάλαιο βιομηχανικό...

...ο πλούσιος πλουσιότερος κι ο φτωχός φτωχότερος
η αγροτιά και η εργατιά
τον δρόμο πέρνουν του βοριά
για προκοπή στην ξενητιά
και ένας σοφός δοξολογά...

" Η Μετανάστευσης είναι ευλογία δια τον τόπον"

...Σαν Έλληνες περήφανοι σαν Ευρωπαίοι ελεύθεροι
σαν κράτος συνεταιρικό
στο ΝΑΤΟ μέλος εκλεκτό
απ ' τον προυπολογισμό
το πιο μεγάλο μερτικό...

...Το πιο μεγάλο μέρτικο το δίνουμε για το στρατό
κι είμαστε κράτος δυνατό
σε εχθρούς και φίλους σεβαστό
κι ακούμε εκείνο το σοφό
να λεει σε ενα αμερικανό (γερμανό)...

" Κύριε Πρόεδρε της αμερικανικής (γερμανικής) βιομηχανίας ραπτομηχανών Singer (Ζήμενς)  ηδου ο στρατός σας"

...το σύστημα έχει οργανωθεί
και ο λαός φακελωθεί
οι σύντροφοι εκτελεστεί
οι πλάκες έχουν πλυθεί..."

Σε παρένθεση τα λόγια που ακούστηκαν χτες.

Ο Εχθρός Λαός

Πάμε λοιπόν πίσω στο 1975. Η χωρα έχει βγεί από τη χούντα και ο Κώστας Καζάκος, η Τζένη Καρέζη και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης σκέφτονται τι θεατρικό έργο θα ανεβάσουν το καλοκαίρι που να είναι άξιος συνεχιστής της παράστασης-θρύλου του Μεγάλου μας Τσίρκου. Αποφασίζουν να ανεβάσουν τον "Εχθρό Λαό" ένα έργο που πάλι στη σκηνή-σταυρό που τόσο ανέδειξε το Τσίρκο παρουσιάζει την κατάσταση στην προδικτατορική Ελλάδα.

Τα διάφορα επεισόδια στο έργο τα συνδέει ο χορός των τραμπούκων οι οποίοι περιγράφουν τις προβοκάτσιες της εποχής. Στο πρώτο χορικό οι τραμπούκοι τραγουδούν:

"Αλλες πάλι βολές-αλλ'αυτό μεταξύ μας-
μας το λέει ο αρχηγός - διαταγή δηλαδή-
να σε δείρουν αφήστε,
θέλω τρεις τραυματίες,
για να γράψει ο εθνικόφορνας τύπος,
ΟΤΙ ΠΑΛΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΟΠΡΙΤΕΣ
ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΑΝ ΑΘΩΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ"


Ο Εχθρός Λαός (το τραγούδι με τον ίδιο τίτλο) λοιπόν από τη φωνή του Βασίλη Παπακωσταντίνου σε μουσική Μίκη.

(http://www.youtube.com/watch?v=7oNDdC37kqU&feature=youtube_gdata)
"
Ήταν πατριώτη ένας λαός
ένας μεγάλος τοπικός εχθρός.

Θέλανε νά 'χουν όλοι το σπιτάκι τους
καθημερινά το μεροκαματάκι τους
νά 'χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν
μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...

Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα
να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα
να κυβερνάει αυτός που θά 'χουνε διαλέξει
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει
ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...

Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ' αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους.
Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να 'ρθούνε
το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.

Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός..."

Ανεξαρτησία

Τώρα λοιπόν που το ΔΝΤ μπάινει μέσα στην Ελλάδα καταλύοντας ουσιαστικά την εθνική μας κυριαρχία (όπως είπε και ο πρωθυπουργός) θυμήθηκα ένα θεατρικό έργο που παίχτηκε το 1975 (αν θυμάμαι καλά) στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Τίτλος του "Οι προστάτες" και συγγραφέας του ο Μήτσος Ευθυμιάδης. Το έργο αναφερόταν στην επανάσταση του 21.  Τη μουσική έγραψε ο Χρήστος Λεοντής και κάποια από τα τραγούδια του κυκλοφόρησαν στην δίσκο του "Παραστάσεις".

Ενα από αυτά είναι το"Χάθηκε η επανάσταση μας" με τη φωνή του Μανώλη Μητσιά.

"Χάθηκε η επανάσταση μας
και δεν ήρθ' η νεκρανάσταση μας  
οπως γράφ' η ιστορία
στα μαθητικά βιβλία

Μπρος λοιπόν ολιγαρχία
βάλε αγέρα στα πανιά
για μια νέα τυρρανία
των αστών την κοινωνία.

Ζώσαν οι ραγιάδες τ' άρματα μας
θέλοντας να ζήσουν τα παιδιά μας
σε μια νέα κοινωνία με ψωμί κι ελευθερία
μα την ανεξαρτησία που κερδήθηκε σκληρά
μας την πήρ' η ολιγαρχία με απάτη και με βία

Μπρος λοιπόν ολιγαρχία
βάλε αγέρα στα πανιά
για μια νέα τυρρανία
των αστών την κοινωνία".


 Γιατί νοιώθω ότι αυτό το τραγούδι εκφράζει περίσσότερο από κάθε άλλο τη σημερινή κατάσταση;

Μοιρολόι της βροχής

Τα 120 χρόνια μας κατάντησαν κηδεία. Προσωπικά δεν αισιοδοξώ αφού δεν αλλάζει τίποτα. Ακόμα και σήμερα προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν πόσο δίκιο είχαν αυτοί που έδιωξαν τον Λίνεν ή πόσο κακός προπονητής ήταν ο Μπουμπένκο.

Ο Λίνεν έφυγε ζήτω ο Φερέρα.
Ο Φερέρα έφυγε ζήτω ο Παράσχος.
Ο Παράσχος έφυγε (αμφιβάλλει κανείς) ζήτω ο Μέρλιν.

Μόνο ένας μάγος επιπέδου Μέρλιν (που διαφημίζει και ο Αντενα ) μπορεί να κάνει παίκτη τον Μπουβάλ και τον Ομο.

Ο Τσακίρης έφυγε ζήτω ο Γαλής.
Ο Γαλής έφυγε ζήτω (πάλι) ο Τσακίρης.
Ο Τσακίρης έφυγε ζήτω ο Κιντής.
Ο ΚΙντής σε 6-8 μήνες θα φύγει (αμφιβάλλει κανείς) ζήτω τα ποδαράκια μας (γιατί τότε θα φωνάζουμε τρεχάτε ποδαράκια μου μπας και σωθούμε).

Αφιερωμένο στα σημερινά συναισθήματα όσων αγαπάνε αφιλοκερδώς τον Πανιώνιο:

Μοιρολόι της βροχής (από το http://www.stixoi.info)


Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Μίκης Θεοδωράκης
Άλλες ερμηνείες: Γρηγόρης Μπιθικώτσης || Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Μοιρολόι της βροχής
βράδυ Κυριακής,
πού πηγαίνεις μοναχός
ούτε πόρτα να μπεις,
πέτρα να σταθείς
κι όπου πας, χλωμό παιδί,
ο καημός σου στη γωνιά
σε καρτερεί.

Παλικάρι χλωμό
μες στο καπηλειό
απομείναμε οι δυο μας,
ο καημός σου βραχνάς
πάψε να πονάς
η ζωή γοργά περνά
δυο κρασιά, δυο στεναγμοί
κι έχε γεια.

Παλικάρι χλωμό
σ' ηύρανε νεκρό
στο παλιό σταυροδρόμι,
μοιρολόι η βροχή
μαύρα π' αντηχεί
στο καλό, χλωμό παιδί,
σαν τη μάγισσα
σε πήρε η Κυριακή.

Αχαριστίες

Στην ομάδα αυτή είναι πολύ συνηθισμένο να συμπεριφερθούμε αχάριστα προς ένα παίκτη η παράγοντα. Τα παραδείγματα πολλά. Απο τη συμπεριφορά μας απέναντι στον Κορκίδη στην εποχή Αθανασούλα ή στον Τσολακάκη στον πρώτο υποβιβασμό (μην ξεχνάμε ότι ο Τσολακάκης με τον Δικαίο Δαβάκη πήγαν τον Μοβσεσιάν στα δικαστήρια και κατέστησαν ανενεργές τις μετοχές του και βγήκε η ομάδα από τη λαίλαπα Κοσκωτά). Σήμερα όμως θα αναφερθώ στην περίπτωση Μάτζιου. O Ακης είναι ένας παίκτης που οι διοικήσεις του Πανιωνίου του δεν του φέρθηκαν κατά τη γνώμη μου όπως του άξιζε. Ο Ακης έπαιξε στον τελικό του 98 εξαιρετικά καλά αλλά το καλοκαίρι δεν του ανανεώθηκε το συμβόλαιο με αποτέλεσμα να φύγει για τον Αρη (αν θυμάμαι καλά). Δεν τα βρήκε ο Σιότροπος μαζί του λες και είχαμε πολλούς παίκτες με την αξία και το ήθος του. Κάποια στιγμή ο Ακης γύρισε και σαν αρχηγός οδήγησε την ομάδα (επί Μπέου) ξανά στην Ευρώπη. Νομίζω ότι σκόραρε και στο τελευταίο ματς με την Προοδευτική με πέναλτι.  Ομως πάλι δεν του ανανεώθηκε το συμβόλαιο με αποτέλεσμα ο Ακης ενώ ήταν βασικό στέλεχος των ομάδων μας που βγήκαν 2 φορές στην Ευρώπη να μην έχει ένα ευρωπαϊκό ματς με τη φανέλα του Πανιωνίου. Ξερω ότι θεωρητικά έκλεισε την καρριέρα του. Πιστευω ότι θα έπρεπε να μείνει άλλους 6 μήνες και να παίξει έστω και 2 λεπτά σε ένα ευρωπαϊκό ματς με τη φανέλα μας και μετά να κλείσει την καρριέρα του. Θα έπρεπε η τότε διοίκηση να του το προσφέρει. 

Σήμερα λοιπόν μυρίζομαι στην ατμόσφαιρα μια παρόμοια συμπεριφορά. Ήρθε ένας προπονητής που μας έκανε ομάδα, ένας προπονητής εργατικός και τίμιος όπως όλοι αναγνωρίζουν, και φοβάμαι ότι στο τέλος της χρονιάς θα τον διώξουμε για να έρθει ένας άλλος σωτήρας εκ της Μεγάλης Τρύπας (κοινώς Ευρώπης) για να μας ξανακάνει μπάχαλο.

Αφιερωμένο λοιπόν σε όλα αυτά η μεγάλη Αχάριστη του Βασίλη Τσιτσάνη:

"

Bm                    Em     Bm
Δεν ρώτησες τόσον καιρό για μένα
G F#
πώς πέρασα, τρελή, στην ξενιτιά
Em F# Bm
Σ’ αγάπησα, δυστύχησα για σένα
F# Bm
και σέρνομαι, κακούργα, μακριά
-
Τα βάσανά μου μ’ έριξαν στα ξένα
και μ’ έχουν της ζωής κατάδικο
Αχάριστη, δεν πόνεσες για μένα
κι αυτό το βρίσκω να ’ναι άδικο
-
Μου είπανε πως ζεις ευτυχισμένη
Θεότρελη, στα πλούτη κολυμπάς
Μα μια κατάρα πάντα θα σε δέρνει
του προδομένου ο πόνος της καρδιάς

"

από τη σελίδα "http://www.ioanninablogs.gr/%CE%9C%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9/"

Θύμισες

Ηρθε νομίζω η ώρα να θυμηθούμε ποιοι είμαστε. Να θυμηθούμε το αίμα που χύσαμε για το οχτάωρο για τις συντάξεις για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, για μια δωρεάν παιδεία για όλους, για υγεία για όλους, να θυμηθούμε το αίμα και να κάνουμε στην άκρη (προφανώς με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο)  όλα τα λαμόγια που μας πίνουν το αίμα με μίζες, με σκάνδαλα, με κερδοσκοπίες, με  ληστείες των ασφαλιστικών ταμείων  μέσα από το χρηματιστήριο.    

Αφιερωμένο στο ποιοι είμαστε ένα τραγούδι που το αγαπάω πολύ του Θεοδωράκη. Στίχοι Ιάκωβου Καμπανέλη από το Μαουτχάουζεν. Στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία που την αφηγείται ο Καμπανέλης, ο νεότερος κρατούμενος στο ναζιστικό αυτό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Από ότι θυμάμαι ο Αντώνης, το σύμβολο αυτό της ελληνικής λεβεντιάς επέζησε και νομίζω γύρισε στην Ελλάδα μετά τη λήξη του πολέμου.

Ο Αντώνης λοιπόν


Εκεί στη σκάλα την πλατειά στη σκάλα των δακρύων

στο Βιλεγκράμπεν το βαθύ   το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν

Βράχο στην πλάτη κουβαλούν βράχο σταυρό θανάτου

 Εκεί ο Αντώνης στη φωνή φωνή, φωνή ακούει

ω καμαράντ, ω καμαράντ βόηθα ν' ανέβω τη σκάλα

 Μα κει στη σκάλα την πλατειά και των δακρύων τη σκάλα

τέτοια βοήθεια είναι βρισιά τέτοια σπλαχνιά  ειν' κατάρα

 Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί και κοκκινίζει η σκάλα

και συ λεβέντη μου έλα εδω βράχο διπλό κουβάλα

 Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό μένα με λεν Αντώνη

κι αν είσαι άντρας έλα εδώ στο μαρμαρένιο αλώνι

Κράτος και κοροϊδία

Εδώ και αρκετά χρόνια μας έχουν πρήξει τα αρχίδια  ότι για τα χάλια μας φταίει το μεγάλο κράτος που έχουμε. Η δήθεν κρίση αυτή τους έχει ξεμπροστιάσει όλους αλλά τρέμουν να το παραδεχτούν.

Μας λένε για καρτέλ στο γάλα. Μα αν υπήρχε μια κρατική εταιρεία γάλακτος της οποίας κόστιζε το γάλα 40 λεπτά το λίτρο (όσο κοστίζει και στην Ευρώπη, που το πουλάνε με 75 λεπτά το λίτρο) θα μπορούσε και εδω να το πουλάει με μεγάλο κέρδος με 60-70 λεπτά το λίτρο. Τι θα είχε σαν αποτέλεσμα; Να πληρώνει λιγότερο ο εργαζόμενος ο μεροκαματιάρης το γάλα του παιδιού του και να μην θησαυρίζουν οι εταιρείες με τα καρτέλ. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα χρειαζόταν δράσεις του στυλ "αγοράζουμε γάλα που κάνει λιγότερο από ένα ευρώ το λίτρο για μια βδομάδα" μήπως και ρίξουμε την τιμή του. Για να καταλάβουμε ακόμα καλύτερα τον φόβο των ιδιωτών μπροστά σε μια κρατική εταιρεία που μόνο σκοπός της δεν είναι το κέρδος να θυμηθούμε ότι όταν φτιάχτηκε η κινητή τηλεφωνία στην Ελλάδα ο τότε πρωθυπουργός αρχικαντεμόσαυρος Μητσοτάκης απαγόρευσε στον ΟΤΕ να φτιάξει και αυτός τη δική του εταιρεία. Χρόνια αργότερα καταργήθηκε ο νόμος αυτός και έγινε η κοσμοτέ. Οταν ξεκίνησε το Ιντερνετ στην Ελλάδα δεν υπήρχε κόμβος με αποτέλεσμα να πρέπει για να συνδεθούμε από την Καισαριανή στο Βύρωνα να χρειάζεται να πάμε μέσω Λονδίνου. Οταν φτιάχτηκε η οτένετ μέσα από τη λυσσώδη αντίδραση των άλλων εταιρειών το πρόβλημα λύθηκε.

Η δημιουργία κρατικών εταιρειών είναι απαραίτητη για την προστασία του πολίτη απέναντι στα αρπακτικά των μεγάλων ιδιωτικών εταιρειών. 

Θα πρέπει λοιπόν να μας πούνε όλοι αυτοί που μας πιπίλιζαν το μυαλο για τον κρατισμό τι εννοούμε με τη λέξη κράτος. Αν κράτος είναι ένας μηχανισμός (όπως λένε οι αστοί) για την καλύτερη ζωή των κατοίκων μιας χώρας τότε το κράτος θα πρέπει να φροντίζει πρώτα από όλα για την Δουλειά όλων. Δεν νοείται υπήκοος ενός κράτους και το ίδιο το κράτος να δέχεται ότι αυτός μπορεί να είναι άνεργος. Γιατί ένας άνεργος δεν κάνει οικογένεια, δεν πληρώνει φόρους κλπ. Αντί να συνεισφέρει στη βελτίωση της ζωής όλων είναι τροχοπέδη. Αν λοιπόν το κράτος είναι αυτό, δηλαδή ένας μηχανισμός για την καλύτερη ζωή των κατοίκων του τότε τα μέτρα που ανήγγειλε η κυβέρνηση είναι σε λάθος κατεύθυνση γιατί είναι μόνο εισπρακτικά και όχι μόνο δεν λύνουν τίποτα αλλά αντίθετα καταδικάζουν σε φτώχεια  μεγάλο μέρος του κόσμου. Γι αυτό και τα επαινούν αυτοί που τα επαινούν.


Αν αντίθετα κράτος είναι ένας μηχανισμός καταπίεσης μιας τάξης πάνω στις άλλες (σύμφωνα με την μαρξιστική θεωρία) τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν μας ενδιαφέρει αν υπάρχουν άνεργοι αρκεί να μην θιγει η κερδοφορία των μεγάλων εταιρειών. Δεν μας ενδιαφέρει αν πέσει πείνα και δεν μπορούν τα ταμεία να δώσουν συντάξεις  αρκεί να μοιραστούν τα κοράκια του χρηματιστηρίου τα αποθεματικά των ταμείων.

Η κρίση αυτή λοιπόν δείχνει ότι το κράτος στο οποίο ζούμε μόνο για τους πολίτες του δεν νοιάζεται. Αντε να δούμε πότε θα το καταλάβουν και οι πολίτες του αυτό.

O Μάρκος Μαθητής

Σήμερα τα εισιτήρια ήταν 5607. Καλός καγαθός αριθμός. Ανάμεσα σε αυτούς και αρκετοί ανεγκέφαλοι -καλοί μαθητές της ΠΟΚΙΚΗΣ αλητείας που παρακολουθούμε τακτικά στην τηλεόραση- στην 3 που πέταγαν δυναμιτάκια, στρακαστρούκες και διάφορα άλλα στους παίκτες του ΠΑΟ. Σε αυτούς για ευνόητους λόγους αφιερώνω ένα τραγούδι του Μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη.

Μ' έστελν' η μανούλα μου σχολείο για να πηγαίνω
μα γω τραβούσα στο βουνό με μάγκες να φουμέρνω.

Μου φώναζε ο δάσκαλος τα γραμματα να μάθω
μα γω απ'τη μαστούρα μου δεν έβλεπα να  γραφω

Τι με βαράς κυρ δάσκαλε και τι μου κάνεις κόλπα
πως δε μαθαίνω γράμματα χίλιες φορές σου το ειπα.  

Ετσάκωνε το χάρακα κι όλο με κοπανούσε

Με μαύριζ' από τις ξυλιές κι ύστερα μ' αμολούσε

Και ο μήνας έχει εννιά

Αφιερωμένο στον προηγούμενο "προπονητή" μας. Εγω πάντως προτιμώ την εκτέλεση με τη μεγάλη Μαρίκα Νίνου. Ήρθε λοιπόν ένας άνθρωπος (όχι βέβαια τέτοιος μαίτρ της τακτικής - τρομάρα μας- σαν το προηγούμενο) που αξιοποιεί ολο το ρόστερ και έχει τα ...καρύδια να αφήσει τον μποσκούλη μας στον πάγκο και η ομάδα είδε άσπρη μέρα.

Μια ζωή την έχουμε, κι αν δε την γλεντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε
τι θα καταλάβουμε, τι θα καζαντήσουμε

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Όσο ζει ο άνθρωπος, κοίτα, παρατήρησε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε
μέχρι τα σαράντα του, κι ύστερα μπατίρισε

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Στου διαβόλου τα 'γραψα όλα το κατάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο
και γλεντώ τα νιάτα μου, πριν με πιάσει λάστιχο

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Τη ζωή σου γλέντησε, πριν να ρθούν γεράματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα
και σου λένε άδικα, μάθε γέρο γράμματα

Μες στον ψεύτικο ντουνιά
παίξτε μου διπλοπενιά
παίξτε μου διπλοπενιά
και ο μήνας έχει εννιά
και ο μήνας έχει εννιά

Μια ομάδα μα ποια ομάδα;

Μια ομάδα με ένα κέντρο που κανείς δεν έχει οργανωτικές ικανότητες, μια ομάδα που το μόνο που ξέρει είναι να τρέχει, μια ομάδα στην οποία δεν χωράει ο Ρεκόμπα γιατί δεν μαρκάρει (λές και ο Κουμορτζί σήμερα μάρκαρε), μια ομάδα που παίζοντας με παίκτη παραπάνω επί 60 λεπτά και πάνω δημιουργεί φάσεις μόνο με στημένα, μια ομάδα που στο τελευταίο 20λεπτο το έχει ρίξει στις γιόμες, μια ομάδα χωρίς σέντερ φορ, μια ομάδα που χτικιάζει τους φιλάθλους της, μια ομάδα με πεταμένα εκατομμύρια απο τη διοίκηση, μια ομάδα της οποίας δεν της έκανε ο Λίνεν που την έβγαλε δυο φορές πέμπτη, μια ομάδα στην οποία για να παίξει ο Κούκετς που σήμερα ήταν ο μόνος που αξιοπρεπώς ολοκλήρωνε τις προσπάθειες του (φαντάσου να είχε και παιγνίδια στα πόδια του - πολύ ενδιαφέρον έχει να ξαναδούμε τις θεωρίες για το ανάποδο πόδι) χρειάστηκε σχεδόν να περάσει το μισό συμβόλαιο του,  μια ομάδα με τρομερά προβλήματα κληρονομημένα από τον προηγούμενο "προπονητή" έφερε 0-0 με τον Ηρακλή.

Ευτυχώς σήμερα ο διαιτησία μας έπαιξε καλά. Με αυτό τον τρόπο θα δούμε το πρόβλημα κατάματα και δεν θα ψάχνουμε για σκοτεινά και υποχθόνια σχέδια.

Ο Παράσχος προσπάθησε πολύ, ανακάτεψε την τράπουλα, έκανε αλλαγές αλλά δεν τόλμησε. Δεν τόλμησε να βγάλει τον Μπαλαμπαν που σε πολλά σημεία κατέστρεφε το παιγνίδι μας αλλά και τον Κουμορτζί που ιδίως στο τέλος είχε κατασκηνώσει μπροστά χωρίς να κάνει τίποτα.  Είδαμε και τον Ομο κόφτη αλλά και τον Σιόβα σεντερ μπακ. Από τον πρώτο δεν εντυπωσιάστηκα καθόλου, ο δεύτερος τα πήγε σχετικά καλά αλλά έκανε μια απιστευτη γκέλα που λίγο έλλειψε να μας κοστίσει.

Θρύλος της Ιωνίας

Επειδή διαισθάνομαι πολύ μαυρίλα ένα τραγούδι του Βαγγέλη (Κορακάκη) για τους θρύλους της Ιωνίας. Οι θρύλοι και μάλιστα της Ιωνίας δεν πεθαίνουν.Ο ήχος του τζουρά (παρά το γεγονός πως δεν μου αρέσει σαν όργανο) δένει καταπληκτικά με το τραγούδι αυτό.

Α ρε βασανισμένη μου γιαγιά καλά να περνάς εκεί πάνω, και να ξέρεις ότι εμείς δεν ξεχνάμε ούτε εσένα ούτε τους αθλητικούς ή όχι θρύλους της Ιωνίας:  

"Η καλή μου η γιαγιά
Μου είχε πει κάποια φορά
Μια ιστορία παιδική
Απ' τον παππού της στ' Αϊβαλί

Στην Ιωνία θρύλος ήτανε
Χιλιάδες χρόνια πιο παλιά
Τον τραγουδούσαν και τον λέγανε
Σε κάθε λύπη και χαρά

Ήτανε λέει μια φορά
Μια φωτιά και μια καρδιά
Αερικά στον ουρανό
Και χρώματα στο δειλινό
Κάτω από τον ήλιο τότε ζούσανε

Πάνω απ' τη γη και τον ντουνιά
Ήτανε αγέρες και θελήσανε
Μαζί να χτίσουνε φωλιά
Και έφτασε κάποια στιγμή
Την είπανε άγια και ιερή

Όταν κατέβηκαν στη γη
Μαζί να δώσουνε ζωή
Τη στάχτη τους την είπαν  έρωτα
Και την αγάπη τους πνοή
Και τ' άδικο που τους εχώρισε
Το 'παν ανθρώπινη ορμή

Η καλή μου η γιαγιά
Μου είχε πει κάποια φορά
Μια ιστορία παιδική
Απ' τον παππού της στ' Αιβαλί"

Χαιρετισμός

Βλέπω ότι αυξάνονται οι άνθρωποι που δημιουργούν μπλογκς με θέμα τον Πανιώνιο. Χαιρετίζω λοιπόν το νέο μπλόγκ (το οποίο μου γνωτοποιήθηκε με mail) http://pgss-g4.blogspot.com και του αφιερώνω το επόμενο τραγούδι που βγαίνει μέσα απο την καρδιά μου σήμερα που πάιζοντας με αυτόν το γάβρο με πάικτη παραπάνω για 40 λεπτά καταφέραμε να χάσουμε:

"Συννεφιασμένη Κυριακή
μοιάζεις με την καρδιά μου
που έχει πάντα συννεφιά, συννεφιά
Χριστέ και Πα- Χριστέ και Παναγιά μου

Είσαι μια μέρα σαν κι αυτή
που 'χασα την χαρά μου
συννεφιασμένη Κυριακή, Κυριακή
ματώνεις τη, ματώνεις τη καρδιά μου

Όταν σε βλέπω βροχερή
στιγμή δεν ησυχάζω
μαύρη μου κάνεις τη ζωή, τη ζωή
και βαρυανα- και βαρυαναστενάζω"

Κασάνδρα

Μου γράφουν διάφοροι ότι χαίρομαι. Τους απαντάω με κομμάτια απο μια ιδιωτική απάντηση μου σε ένα mail, με τίτλο: Νοιώθω απλά σαν την Κασάνδρα:

"Δεν χαίρομαι,λυπάμαι αφάνταστα που δικαιώθηκα, αλλά δυστυχώς για σας δικαιώθηκα. Fact που έλεγε και ο Πήτερ Σέλλερς σαν Επιθεωρητής Κλουζώ.  Εγώ απλά τα έβλεπα σαν μια καλή Κασάνδρα, εσείς θέλατε (;) να ονειροβατείτε. Εγώ έκλαιγα και στον πρώτο υποβιβασμό, και στον δεύτερο και στον παρ ολίγο τρίτο την τελευταία χρονιά του Μπέου, και κλαίω και τώρα για τα χάλια μας.

.....
Δεν πανηγυρίζω, απλά δικαιώνομαι. Και έχω το δικαίωμα να το γράψω όπως μας είχατε πρήξει εσείς με τη δικαίωση Τσακίρη για τον Φερέρα. Που είναι τώρα τα αντίστοιχα άρθρα; Πουθενά. .......


Η  αλήθεια είναι αυτή που έλεγε η Ρίτα "είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια, ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμια κομμάτια".

Το έγκλημα της αποπομπής Λίνεν πέρσι δυστυχώς  τώρα πληρώνεται.Τι έχουμε φέτος;  Μια ομάδα ανερμάτιστη, ένας πρόεδρος που έχει δώσει ένα σκασμό λεφτά για να πάιρνουμε σε 2 αγώνες 1 (ναι αριθμός ένα) βαθμό απο τη Λειβαδιά, ένας προπονητής με συμπεριφορά γιού του Μορφέα που συνήθως κάνει παρέα με τον πατέρα του την ώρα του αγώνα, πάικτες που κάνουν ότι γουστάρουν μέσα στο γήπεδο, που πάιζουν σε ότι θέση αυτοί θέλουν (άκου ο Κουμ επιθετικος χαφ, θα τρίζουν τα κόκκαλα Παντιτς, Μπαρζόφ, Τσολιά κλπ), μια ομάδα με 1 (αριθμός ένα) πραγματικό σέντερ μπακ, μια ομάδα με 2 όλους κι όλους αριστεροπόδαρους, μια ομάδα με μηδέν φαντασία που χάρη σε ένα απίστευτο τρέξιμο έκανε κάποια αποτελέσματα, μια ομάδα που ο καθένας διαμαρτύρεται έντονα στους διαιτητές φλερτάροντας με κάρτες, μια ομάδα με πειθαρχία μηδέν,  και ταυτόχρονα φίλαθλοι που ονειρεύονται διαφορετικά τα 120 χρόνια της.

Το μόνο θύμα σε όλη αυτή την ιστορία είναι ο Τσακίρης. Εγώ πραγματικά θα κλάψω πάλι αν υποβιβαστούμε και το πολύ πολύ να μην πάρω διαρκείας. Αυτός όμως που είναι εγκλωβισμένος σε ένα απίστευτο λούκι είναι το πραγματικό θύμα. Ομως αυτός διοικεί.  Συνεπώς αυτός θα χρεωθεί τα καλά και τα κακά (καληώρα όπως ο Τσολακάκης το 92, που σε 90 λεπτά ξεχάστηκαν ότι είχε κάνει για τον Πανιώνιο). 

Συμπέρασμα: Όποιος βλέπει τα στραβά και δεν μιλάει έχει ευθύνη για το αποτέλεσμα. Εγω αυτά που έβλεπα σας τα είπα. Μακάρι να είχα κάνει λάθος αλλά η εικόνα της ομάδας δείχνει ότι μάλλον είχα δίκιο.  Την ευθύνη τώρα την έχετε εσείς και είναι όλη δική σας. "

Δεν κρατιέμαι

Πριν απο ένα μήνα έγραφα όλα όσα γράφουν σήμερα οι άλλοι για τον "προπονητή". Τότε ήμουν άσχετος και βλάξ και δεχόμουν επιθέσεις. Τώρα που ο κύριος αυτός τα έχει κάνει μπαχαλο οι μεν σώπασαν ενω οι άλλοι που τότε ποιούσαν την  νήσσαν καθώς είχαν φροντίσει να ρώτησουν και να  μάθουν ξαναθυμήθηκαν τον Λίνεν. Είναι αλήθεια ότι ρώτησα και εγω και έμαθα και τώρα ξέρω πολλά περισσότερα για το θλιβερό παρασκήνιο εκείνης της ιστορίας.  
Ξαναγυρίζοντας στο μπαγλαμαδάκι μου θυμήθηκα τον Μουφλουζέλη που τραγουδούσε:

Εγω δεν έχω πάει στο σχολείο
και δεν έχω μάθει γράμματα πολλά
ξέρω όμως ότι ένα και ένα κάνουν δύο
και πως τα φωνήεντα είναι επτά

Κι εγω προπονητής δεν είμαι αλλά  τα στοιχειώδη της μπαλας τα ξέρω και επειδή δεν έχω συμφέροντα πουθενά και με κανένα μπορούσα ελεύθερα να τα γράφω.

Το γιαπί το πηλοφόρι το μυστρί

Καταπληκτικό χασάπικο από το Μάνο Λοίζο και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Μην είστε κακόπιστοι, το τραγούδι μου αρέσει πολύ και δεν αναφέρεται σε κανένα και προπαντων  σε  κανένα προπονητή ιστορικής ομάδας. 

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Ροδά (http://www.youtube.com/watch?v=yCBtw223Fhk)
Άλλες ερμηνείες: Δημήτρης Ευσταθίου,  Γιώργος Νταλάρας, Σερ Μπιθί

Το πλαστό το πασαπόρτι
σαν και την καρδιά σου μόρτη
σαν την κάλπικη καρδιά σου
τη σκληρή

Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες
η δουλειά κάνει τους άντρες
το γιαπί το πιλοφόρι το μυστρί

Ρημαδιό ζωή και σπίτι
απ' τα χούγια σου αλήτη
που μετράς το αντριλίκι
με βρισιές

Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια
όσοι είναι παλικάρια
τη ζωή τους την περνούν στις σκαλωσιές

Μάσκες

Αν περιμένεις αρκετά οι μάσκες τελικά πέφτουν. Και τις τελευταίες μέρες έπεσαν πολλές. Μια μικρή διακοπή λοιπόν στο μπαγλαμαδάκι μου για να παίξω ένα μινόρε  του Σπυρόπουλου. Γράφει λοιπόν ο κύριος αυτός:

(http://www.exedrasports.gr/default.aspx?pid=78&cid=92&aid=50724):
"Εάν έχεις κάτι προσωπικό με τον Βαγγέλη Βλάχο, ευχήσου του να βγει ο Αστέρας Τρίπολης πέμπτος. Εάν θέλεις να καταραστείς τον Νίκο Καραγεωργίου, ευχήσου του να βγει ο Εργοτέλης πέμπτος. Εάν επιθυμείς το κακό του Φερέρα, ευχήσου του να βγει ο Πανιώνιος πέμπτος.

Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο από την 5η θέση στη Σούπερ Λίγκα, για όποιον δουλεύει σε ομάδα και πρόκειται να μείνει και του χρόνου στην ίδια ομάδα.

Η λογική σειρά πηγαίνει, περίπου, ως εξής:

* Τερματίζεις «μες στη χαρά» στην πεντάδα, στην κανονική περίοδο.
* Υπάρχει ευφορία και καλλιεργούνται, θέλεις δεν θέλεις, προσδοκίες. Ολα μοιάζουν εφικτά, και... εύκολα.
* Δεύτερη με τρίτη αγωνιστική, από τις έξι, των πλέι οφ, η προσδοκία έχει ήδη ξεφτίσει. Και έρχεται η δυσβάστακτη αγγαρεία.
* Επεται η γκρίνια των απ' έξω, την ώρα που εσύ αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή που έκανες επιτυχία.
* Τελειώνει το βάσανο όπως όπως, κι ύστερα μένει το ελάχιστο διάστημα για τις διακοπές, την αποφόρτιση και την επαναφόρτιση.
* Ακολουθεί απειροελάχιστο διάστημα για προσλήψεις ενόψει Ευρώπης. Και ανύπαρκτο διάστημα, για να γίνουν οι προσλήψεις... κάτι κοντινό σε ομάδα.
* Μετά, ολοχρονίς, αγκομαχάς στον ανήφορο.

Είναι η περίληψη της ιστορίας της Λάρισας εφέτος, του Πανιωνίου πέρυσι, του ΟΦΗ παλαιότερα. Ο έξυπνος (προπονητής) κάνει την επιτυχία, φεύγει, καταθέτει το credit της επιτυχίας στην Τράπεζα, αφήνει τον επόμενο να τυραννιέται, ξεκουράζεται, εισπράττει τόκους και περιμένει. Οπως βλέπουμε γύρω γύρω, κανείς δεν χάνεται.

Η Λάρισα, ο Πανιώνιος, η Καβάλα, ο Εργοτέλης, ο Αστέρας Τρίπολης, ο Ηρακλής, η Ξάνθη, ο Ατρόμητος είναι μηχανισμοί που δεν διαθέτουν τα... αμορτισέρ για να αντέξουν το να πετύχουν και έπειτα να αντεπεξέλθουν, στις συγκεκριμένες προθεσμίες του δεδομένου καλενταριού, σε ό,τι πέτυχαν. Εδώ, είναι νωπή η εμπειρία, ζορίστηκε άσχημα (με την επιστροφή στην Ευρώπη ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια) ο ΠΑΟΚ. Κουνήθηκε, συθέμελα. Είδε κι έπαθε να επανέλθει στα σύγκαλά του και να ξαναβρεί, λίγο λίγο και με πολύν κόπο, την (περσινή) σειρά του.

Χάρηκα με την εξέλιξη, από την πρώτη αγωνιστική του 2010 κιόλας, αμέσως αμέσως να σχηματιστεί στη βαθμολογία του πρωταθλήματος η λογική πεντάδα. Των οργανισμών της χώρας που έχουν τις προδιαγραφές να αντέχουν ό,τι διεκδικούν. Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, Αρης, ΑΕΚ. Την πεντάδα προσωρινά, στη δεύτερη αγωνιστική του 2010, τη χάλασε η ΑΕΚ, αλλά όση φιλότιμη προσπάθεια και να βάλει η Ενωση, στο τέλος, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα τα καταφέρει να μη μπει στο top-5. Θα σημαίνει, τούτη η σύνθεση, και τα καλύτερα πλέι οφ της τριετίας. Για πρώτη φορά, δώδεκα αληθινά ντέρμπι. Δίχως Λάρισες και Πανιώνιους. Ο,τι είχε δηλαδή, ευθύς εξαρχής, κατά νου ο νομοθέτης.

Για τους λοιπούς συγγενείς, είναι το Κύπελλο Ελλάδος. Ο Βλάχος, ασχέτως αν ο Αστέρας αποκλείστηκε στη Θεσσαλονίκη χθες, ορθώς έστρεψε την πυξίδα και έβαλε στόχο αυτό, και όχι τα πλέι οφ. Τα πλέι οφ είναι κέρατα, δίχως κέρδος. Ενώ το Κύπελλο, πρώτον, δίνει το καλύτερο ευρω-εισιτήριο. Τέλη Αυγούστου, όχι μέσα Ιουλίου. Και, το ακόμη πιο σημαντικό, είναι δόξα. Είναι αναφορά. Είναι τίτλος. Γεννά ιστορία, που δεν σβήνει ποτέ. Ο Πιερικός, έναν τελικό έχει παίξει. Κατά τα mid-60s. Και μνημονεύεται ακόμη. Μνημονεύτηκε χθες, στη ροή (της μετάδοσης) του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό.
Η πέμπτη θέση, Μάιο την παίρνεις, Σεπτέμβριο έχει ξεχαστεί..."

Μάνα που ζω (από τον Βαγγέλη Κορακάκη)(http://www.youtube.com/watch?v=aOIowp6gJ38):
Έτυχε να με γεννήσεις
και ζωή να μου χαρίσεις
στον πιο δύσκολο καιρό
μάνα πού ζω

Το βαρκάκι που με φέρνει
εμπατάρησε και γέρνει
πες μου πού να κρατηθώ
πού να σταθώ

Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι

Ένα τέτοιο χαρακτήρα
μάνα μου από ποιον τον πήρα
σε ποιον έμοιασα να ξέρω
που υποφέρω

Όλα γύρω με πειράζουν
και γρουσούζη με φωνάζουν
με πληγώνει ό,τι δω
μάνα πού ζω

Η ελπίδα μας χαμένη
και η μοίρα μας γραμμένη
στου διαβόλου το κιτάπι
να του βγει το μάτι

Το Μινόρε της Αυγής

Του Σπύρου Περιστέρη. Καταπληκτική η πρώτη χορωδιακή εκτέλεση των Μάρκου και Χατζηχρήστου.

Στίχοι: Μίνως Μάτσας

Μουσική: Σπύρος Περιστέρης


Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε
κάποιο μινόρε της αυγής,
για σένανε είναι γραμμένο
από το κλάμα κάποιας ψυχής.

Το παραθύρι σου άνοιξε
ρίξε μου μια γλυκιά ματιά
Κι ας σβήσω πια τότε, μικρό μου,
μπροστά στο σπίτι σου σε μια γωνιά.