Σχεδιασμός

Τις τελευταίες μέρες γίνεται μια συζήτηση για επιθετικό στον Πανιώνιο. Η συζήτηση αυτή μου θύμισε τον μακαρίτη τον Κυράστα και την ομάδα του 1998. Ο Κυράστας μπορεί να μην ήταν εκπληκτικός προπονητής είχε όμως ένα σχέδιο για την ομάδα. Όταν ανέλαβε το 1997 έφερε τον Καμίτση. Μπορεί ο Καμίτσης να μην ήταν ο εκπληκτικός παίκτης αλλά στο 3-5-2 του Κυράστα έπαιζε πολύ καλά το ρόλο του. Το ίδιο και ο Μπουγάς που πήραμε την επόμενη χρονιά. Βλέποντας την ομάδα που πήραμε το Κύπελλο το 1998, Στρακόσια, Μάτζιος, Βόκολος, Ιωαννίδης, Καμίτσης , Φύσσας, Μπουγάς, Κατσιαμπής, Σαπουντζής, Μένταν και Ναλιτζής παρατηρούμε ότι ελάχιστοι ήταν οι παίκτες που μπορούσαν να κάνουν την διαφορά. Όμως όλοι ήταν δεμένοι οργανικά σε ένα σύνολο, το οποίο μετά τη φυγή Κυράστα σφυρηλάτησε και αξιοποίησε στο έπακρο ο Εμβολιάδης.

Η σημερινή ομάδα έχει προβλήματα γιατί πολλοί παίκτες ήρθαν όχι γιατί ήταν απαραίτητοι στην ομάδα αλλά γιατί θα εδιναν άλλο κύρος (π.χ. Ρεκόμπα) ή ήταν ευκαιρίες π.χ. Εστογιάνοφ, Κούκετς. Δεν διαφωνώ με την έλευση τους αλλά διαπιστώνω ότι καθώς έγινε (για τους δύο πρώτους) μετά το τέλος της μεταγραφικής περιόδου δημιούργησε προβλήματα ισορροπίας. Υπήρχαν πολλοί παίχτες για κάποιες θέσεις και ελάχιστοι για άλλες. Π.χ. δεξί χαφ παίζει ο Εστογιάνοφ, ο Σκούφαλης αλλά και ο Ντελούρα και ο Φανούρης. Ενώ σέντερ φορ περιοχής δεν υπάρχει. Η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου μας έδωσε τη δυνατότητα μα διορθώσουμε κάποια πράγματα όπως π.χ. τον κεντρικό αμυντικό αλλά και τον τερματοφύλακα αλλά έμεινε τεράστιο το κενό στην επίθεση, ιδίως μετά τα καμώματα του Χούτου. Συνεπώς η ομάδα μένει γυμνή σε ένα πολύ σημαντικό τομέα. Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος ήταν ο μεταγραφικός σχεδιασμός για την περίοδο του Ιανουαρίου. Η προτεραιότητα μας ήταν ένας αριστερός χάφ ή ένας επιθετικός περιοχής; Η ομάδα εξακολουθεί να παραμένει ετεροβαρής. Αν σκοράρει ο Κουμ, η κάποιος χάφ που κατ' ανάγκη παίζει φουνταριστός έχει καλώς. Αλλιώς οι σφυγμοί ανεβαίνουν σε επικίνδυνα όρια.