Ανδριόλας

Γράφει ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο ο Μιχάλης ο Λαδόπουλος στο σημερινό Κόσμο της Ετέρναλ.
Αναφέρεται στον Ανδριόλα και πολύ σωστά γράφει ότι πριν αγοραστεί νέος τερματοφύλακας δεν πρέπει να δοκιμαστουν αυτοί που έχουμε; Και αναφέρει και τις αντίστοιχες περιπτώσεις Ντρόμπνι και Κρέσιτς, πόση υπομονή δείξαμε μέχρι να αρχίσουν να αποδίδουν.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτό το κείμενο. Μάλιστα θα το προχωρήσω και πιο κάτω. Θα το γενικεύσω. Βλέπω λοιπόν να θάβονται παίκτες για τους οποίους ξοδεύτηκαν λεφτά από την ΠΑΕ, λεφτά τα οποία εκτίναξαν το έλλειμμα και δημιούργησαν αυτά τα σενάρια αλλαγής της ιδιοκτησίας. Δεν είναι μόνο ο Ανδριόλας, είναι και ο Λάτκα και ο Κούκετς. Και δεν είναι μόνο φετινό το φαινόμενο. Πέρσι ο Σιόβας πήγε δανεικός. Ψάχναμε να δώσουμε εκατομμύρια για το 50% ενός σεντερ φορ και ταυτόχρονα είχαμε παίκτες όπως ο Λουρέντσο που δεν τους αξιοποιούσαμε. Έχουμε καταντήσει σαν κέντρο αποκατάστασης αναπήρων, τραυματίζεται κάποιος, τον πληρώνουμε μέχρι να τελειώσει η αποκατάσταση και μετά τον ξεχνάμε.
Eπίσης ο Ανδριόλας έχει το κουσούρι να είναι Έλληνας. Αν ήταν Ανδριόλιτς εξ Γιουγκοσλαβίας, ή Χούλιο Αντριόλα εκ Καταλωνίας και ερχόταν με μεταγραφή ή με δανεισμό από το εξωτερικό όλο και περισσότερες ευκαιρίες θα είχε. Είναι γνωστό σε όλους ότι το ξένο είναι πιο γλυκό.

Χαίρομαι γιατί με αυτό το κείμενο η συγκεκριμένη έκδοση συμφωνεί με μια ανησυχία που είχε πάρα πολλές φορές εκφραστεί στα μπλόγκς.

Επίσης είδα με ενδιαφέρον την τοποθέτηση του majorball για τα γκρουπούσκουλα των 20 ατόμων. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του, το έχω γράψει παλιά και το ξαναγράφω. Τι εξυπηρετεί αδέλφια να έχουμε 3 συνδέσμους οπαδών που φυτοζωούν; Γιατί δεν ενώνονται σε έναν; Καταντήσαμε σαν τις οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που υπάρχουν για να υπάρχουν. Το ξερω ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα μειωθούν οι θέσεις των ΔΣ στο 1/3 των σημερινών αλλά δεν είμαστε γι αυτό Πανιώνιοι. Νομίζω;